Με την ατμόσφαιρα να μυρίζει ήδη καλοκαίρι – παρά τα τερτίπια του καιρού – επτά νέες έρχονται και τούτη την εβδομάδα με στόχο να προσελκύσουν θεατές σε κάποια κλειστή… η ακόμα (και γιατί οχι) ανοιχτή αίθουσα.

Ο άτυπος τίτλος για την ταινία της εβδομάδας πηγαίνει στήν ταινία του Brad Anderson, Beirut, ένα συναρπαστικό θρίλερ που παρακολουθείτε με κομμένη την ανάσα μέχρι το τελευταίο λεπτό. Ο John Curran (The Painted Veil) και ένα πρωτοκλασάτο cast συνθέτουν το παρασκήνιο του τραγικού αυτοκινητιστικού δυστυχήματος που έλαβε χώρα το 1969 και στοίχισε μια ανθρώπινη ζωή και μαζί την ευκαιρία του Τεντ Κένεντι για προεδρική καριέρα, με την ταινία Chappaquiddick, ενω ο Vincent Cassel υποδύεται τον Paul Gauguin στο καθοριστικό του ταξίδι στην Ταϊτή στήν ομότιτλη ταινία.

Ο Pascal Laugier, σκηνοθέτης του αιματηρού Martyrs (2008), ανεβάζει τα επίπεδα του τρόμου με την ταινία Ghostland, ενω η νέα διεθνής συμπαραγωγή του Χρίστου Γεωργίου (Μικρό Έγκλημα) μας μιλάει για την παράδοξη σχέση ενός πατέρα με την κόρη του στην ταραγμένη Ελλάδα του σήμερα, στήν (χαμηλών επιδόσεων) ταινία Happy Birthday.

Απο κωμικής μεριάς έχουμε την ταινία Blockers η αλλιώς… Κοκομπλόκο!!, μια εφηβική κωμωδία καταστάσεων, ενω η αυλαία πέφτει με τις νέες περιπέτειες του σκίουρου Σέρλι, όπου τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη ταινία, η απίθανη ομάδα του επιστρέφουν για να σώσουν… το πάρκο, στο παιδικό animation Eνας Σκίουρος Σούπερ-Hρωας 2.

 

Ας δούμε όμως αναλυτικά τις νέες ταινίες της εβδομάδας:

 

Beirut

Λίγα λόγια για την ταινία: Δύο μυστικοί πράκτορες της CIA αναθέτουν σε έναν πρώην Αμερικανό διπλωμάτη να επιστρέψει στον Λίβανο μετά από δέκα χρόνια για να διαπραγματευτεί τη ζωή ενός φίλου του.

Άποψη: Διαβάστε την γνώμη μας για την ταινία εδω

 

Chappaquiddick

Υπόθεση: 18 Ιουλίου, 1969. Ο γερουσιαστής Τεντ Κένεντι φεύγει από ένα πάρτι στο Τσαπακίντικ της Μασαχουσέτης με συνοδηγό τη Μαίρη Τζο Κόπεχνε, μία πολλά υποσχόμενη σχεδιάστρια στρατηγικής που είχε συνεργαστεί με τον Μπόμπι Κένεντι για την καμπάνια του την προηγούμενη χρονιά. Οι συνθήκες αυτού που ακολούθησε έχουν προκαλέσει αντιδράσεις εδώ και 50 χρόνια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το αυτοκίνητο έπεσε από μία γέφυρα με αποτέλεσμα η συνοδηγός να χάσει τη ζωή της, γιατί ο Τεντ Κένεντι ανέφερε το δυστύχημα 10 ώρες μετά. Το περιστατικό σηματοδότησε το τέλος της ζωής της νεαρής Κόπεχνε, καθώς και το τέλος των προσδοκιών του Τεντ Κένεντι για την προεδρική θέση.

Λίγα λόγια για την ταινία: Γράφει ο Γιάννης Παναγούλιας….

Άνοστο πολιτικό θρίλερ, βασισμένο μάλιστα σε μια αδιάφορη για την ιδιοσυγκρασία μας στιγμή της Αμερικανικής, πολιτικής «καθημερινότητας». Αυτή η «δυτική» πρόταση του Νεοϋορκέζου John Curran (μπορεί και να σου φέρνει κάτι στο μυαλό από εκείνο το «Βαμμένο Πέπλο» του 2006), ικανοποιεί θεωρώ το ενδιαφέρον του δημιουργού του, σε καμία περίπτωση όμως, των Ελλήνων cinemagoers. Προσεγγιστικά φέρνει ως ένα ακόμα τηλεοπτικό προϊόν, το «Chappaquiddick», εγκαταλείπει το σασπένς που θα μπορούσε να κρύβει η πολιτική πλεκτάνη του, ταγμένο σε απλές αναφορές των γεγονότων και το κυριότερο: την αδικαιολόγητη απουσία σκιαγράφησης χαρακτήρων.

Για ταινία που θέλει να ασχοληθεί με το «κουτσό άλογο» της οικογένειας Κέννεντυ, αμφιλεγόμενης ηθικής υπόστασης και ηγετικής ικανότητας, στην κρισιμότερη στιγμή του πολιτικού βίου της εποχής, δεν θα ακολουθήσει ένα μονοπάτι κλιμάκωσης, αλλά αυτό της εκτόνωσης, «προδομένο» από την φιλοδοξία που στήνει τα πρώτα τριάντα λεπτά της διάρκειας του. Καλύτερα λοιπόν να απευθυνθείς σε ένα ιντερνετικό ρεπορτάζ ή κάποια αντίστοιχη ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια (σε εκείνο το ακραίο ενδεχόμενο που σε απασχολεί η ζωή και το έργο του Ted Kennedy), παρά να αναλώσεις χρόνο και ενέργεια για το παρόν. Μπορείς να το προσπεράσεις άφοβα…

2/5

 

 

Ghostland

Υπόθεση: Μια μητέρα δύο κοριτσιών στην εφηβεία τους, κληρονομεί το σπίτι της θείας της. Το πρώτο βράδυ στο σπίτι η μητέρα θα αναγκαστεί να προστατεύσει τις κόρες της από δολοφονικούς εισβολείς. Δεκαέξι χρόνια μετά η μία από τις δύο αδελφές, διάσημη συγγραφέας βιβλίων τρόμου πια, θα επιστρέψει στο σπίτι και τα πράγματα θα αρχίσουν να γίνονται περίεργα.

Λίγα λόγια για την ταινία: Οι γαλλικές ταινίες τρόμου θεωρούνται σήμερα από τις πιο βίαιες στην ιστορία του κινηματογράφου. Είναι οφθαλμοφανές ότι το γαλλικό σινεμά τρόμου βρίσκει έδαφος στο παγκόσμιο σινεφίλ κατεστημένο, διότι δεν περιορίζεται σε ακρωτηριασμούς, αίματα και υπερβολική βία αλλά χρησιμοποιεί ένα περισσότερο ιδεολογικό, ψυχολογικό υπόβαθρο για την ανάλυσή της. Όπως παλιότερα η Claire Denis με το Trouble Every Day (2001), o Alexandre Aja με το εκπληκτικό High Tension (2003) και την Julia Ducournau με το πρόσφατο Raw (2016), έτσι και ο Pascal Laugier με την ταινία του 2008 Martyrs, έθεσαν νεα στάνταρτ στα θέματα της σωματικής και ψυχολογικής βίας.

Ο Laugier έκανε το διαλλειμά του με το The Tall Man, ταινία στην οποία πρωταγωνίστησε η Jennifer Biel (The Sinner) και τώρα με το Ghostland επιστρέφει στις ρίζες του. Στήν ταινία του ο Laugier “πετάει” την ρετσινιά του Hollywood -το Ghostland έχει γαλλο-καναδικές ρίζες- και το δείχνει με τον καλύτερο τρόπο. Η αγάπη του σκηνοθέτη, αλλά και της ηρωίδας του για τον μεγάλο συγγραφέα H. P. Lovecraft είναι έκδηλη σε ολη την διάρκεια της ταινίας και αποτελεί κυριολεκτικά την αφηγηματική μηχανή της υπόθεσης. Η κεντρική ιδέα της πλοκής να αντιμετωπίζει δηλαδή την υποκειμενικότητα ως κανονικότητα ενώ τη βλέπει ταυτόχρονα ως ένα είδος χειροπιαστής πραγματικότητας, είναι εντελώς τρελή και εφιαλτική, ενω η μπαρόκ φαντασία της ταινίας καθώς και οι παρορμήσεις θανάτου εντέλει ξεπερνούν αυτό που πραγματικά συμβαίνει. 

Σε ενα κινηματογραφικό μείγμα The Texas Chain Saw Massacre και In the Mouth of Madness, όπου η δημιουργία γίνεται αφηγηματική ψευδαίσθηση και με την κάμερα ως επί το πλείστον στο χέρι, ο Laugier χρησιμοποιεί “υποκειμενικές προοπτικές”, ένα κεντρικό θέμα για κάθε σκηνοθέτη, καθώς η γλώσσα του σινεμά του επιτρέπει να κινηματογραφήσει πράγματα και έννοιες όπως τα οράματα, τα φαντάσματα και τα όνειρα, χρησιμοποιεί στερεότυπα ταινιών τρόμου – όπως η παιδική ηλικία και όλα αυτά τα στοιχεία που συνθέτουν έναν κόσμο τρομακτικό – και δομεί μια ιστορία με υποβλητική ατμόσφαιρα, μια ταινία τρόμου και παράνοιας και οχι μεταφυσικού, κάτι που κάνει το Ghostland μοναδικό και πρωτότυπο.

3/5

 

 

Gauguin

Υπόθεση: «Δεν υπάρχει κανένα πρόσωπο ή τοπίο που να έχει ενδιαφέρον να ζωγραφίσω», είπε ο Γκωγκέν λίγο πριν αναχωρήσει από το Παρίσι, αφήνοντας πίσω την εξαμελή οικογένειά του αλλά και την καριέρα του ως ζωγράφος, o ήδη γνωστός στους καλλιτεχνικούς κύκλους του Παρισιού, νιώθει κουρασμένος από τον λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο και τις πολιτικές, ηθικές και καλλιτεχνικές του συμβάσεις. Έτσι, αποφασίζει να αφήσει πίσω του τη γυναίκα του και τα παιδιά του και να φύγει από το Παρίσι. Προορισμός του, η άλλη άκρη του κόσμου, η Πολυνησία και συγκεκριμένα η Ταϊτή. Λαχτάρα του να βρει την απόλυτη καθαρότητα. Και είναι έτοιμος να θυσιάσει τα πάντα για να πραγματώσει τις αναζητήσεις του. Ξεπεσμένος και ολότελα μονάχος, ο Γκωγκέν μπαίνει μέσα στη ζούγκλα της Ταϊτής και συναντάει Μαορί και την Τεχούρα. Η Τεχούρα θα γίνει η σύντροφός του, η γυναίκα του και η μούσα του, εκείνη που θα του εμπνεύσει τις πιο σπουδαίες δουλειές του εικαστικά.

Λίγα λόγια για την ταινία: Ο Deluc εκμεταλλεύεται εξαίσια τα υπέροχα τοπία της ζούγκλας, που θυμίζουν τους πίνακες του Γκωγκέν, την ατμοσφαιρική μουσική του Warren Ellis (συνεργάτης του Nick Cave και των Bad Seeds) και την υποδειγματική ερμηνεία του Vincent Cassel, όμως στην ουσία του έργου αδυνατεί πραγματικά να καταγράψει την εσωτερική αναζήτηση του Γκωγκέν, αυτή δηλαδή που τον οδήγησε στην Ταϊτή. Το περίεργο όμως είναι ότι δεν επενδύει ούτε σε μια κλασική προσέγγιση, που θα προσφέρει πληροφορίες σχετικά με τη ζωή του ζωγράφου, ενω αναλώνει πολύ κινηματογραφικό χρόνο στο παράδοξο ερωτικό τρίγωνο που δημιουργείται με τον μαθητευόμενο του Γκωγκέν και την Τεχούρα. Και αυτός είναι ο λόγος όπου πολλά γεγονότα απλώς αναφέρονται (η ταινία είναι βασισμένη στα γραπτά του Γκωγκέν) χωρίς ποτέ να αποκτούμε μια ολοκληρωμένη εικόνα για τον βίο και την πολιτεία μια πολύπλοκης προσωπικότητας, που τελικά δεν ανήκε πουθενά και σε κανέναν.

2/5

 

 

Happy Birthday

Υπόθεση: Ο Γιώργος (Δημήτρης Ήμελλος) με την ανησυχία του πατέρα που θέλει να προστατέψει την κόρη του από ό,τι επικίνδυνο μπορεί να υπάρχει στον κόσμο – έγινε αστυνομικός πιστεύοντας πως αυτός θα είναι ο ρόλος του – βλέποντας όμως τον εαυτό του μέσα από τα μάτια της κόρης του νιώθει ντροπή για αυτό που εκείνη βλέπει.

Η Μαργαρίτα (Νεφέλη Κουρή) που βλέπει τον κόσμο μόνο με τις απόλυτες αλήθειες της ηλικίας της, παλεύει να κατανοήσει την ιδέα πως μπορεί την ίδια στιγμή ο Γιώργος, να είναι και ο πατέρας της και ένας αστυνομικός μονάδας αποκατάστασης τάξης που καταστέλλει με βία τους διαδηλωτές στους δρόμους της Αθήνας.

Παρόλο το αρχικό φόντο των ταραχών η ιστορία στηρίζεται στις ανθρώπινες σχέσεις που αναπτύσσονται εντός της οικογένειας. Παρατηρώντας την ιδιαίτερη σχέση του Γιώργου και της Μαργαρίτας βλέπουμε δύσκολες αλλά και κωμικές στιγμές, με πολύπλοκα συναισθήματα που πάνω από όλα εκφράζουν την ανθρώπινη διάσταση της ιστορίας μας. Αυτό είναι άλλωστε το φλέγον θέμα της ιστορίας , όχι οι ταραχές, αλλά η σχέση του πατέρα και της κόρης που αγαπιούνται αλλά κινδυνεύουν να χάσουν ο ένας τον άλλο, και πως θα αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο αυτό.

Λίγα λόγια για την ταινία: Ο Χρίστος Γεωργίου με ενα επιπόλαιο και εντελώς σχηματικό σενάριο περιγράφει την ούτως η άλλως δύσκολη σχέση πατέρα και κόρης, χρησιμοποιώντας δυο πρόσωπα, έναν ΜΑΤατζή αστυνομικό και μια έφηβη “επαναστάτρια” με έναν εντελώς απλοϊκό τρόπο, ενω αφήνει ελάχιστο χώρο στο φιλότιμο πρωταγωνιστικό δίδυμο (υποψήφιο στα Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου) να αναδείξει μια αληθινή σχέση και οικεία συναισθήματα.

1.5/5

 

 

Blockers

Λίγα λόγια για την ταινία: Oταν τρεις γονείς, κατά λάθος, διαβάζουν τα μηνύματα που ανταλλάσσουν τα κορίτσια τους μεταξύ τους αναφορικά με την πρόθεσή τους να γίνουν γυναίκες στο χορό αποφοίτησης αρχίζει ένα κυνήγι να τις προλάβουν προτού… γίνει το κακό.

Κωμωδία εφηβικών καταστάσεων με τη Λέσλι Μαν, τον Τζον Σένα και τον Αϊκ Μπάρινχολτζ σε σκηνοθεσία της σεναριογράφου των «Pitch Perfect» Κέι Κάνον.

1.5/5

 

 

The Nut Job 2: Nutty by Nature

Υπόθεση: Ο σκίουρος Σέρλι και η παρέα του επιστρέφουν! Για άλλη μία φορά, βρισκόμαστε στην Όουκταουν, όπου ο μοχθηρός δήμαρχος έχει αποφασίσει να καταστρέψει το Liberty Park και στη θέση του να χτίσει ένα λούνα παρκ. Ο Σέρλι και η ετερόκλητη ομάδα φίλων του συμμαχούν για να σώσουν το σπίτι τους, να κατατροπώσουν τον δήμαρχο και να ανακαταλάβουν το πάρκο.

Λίγα λόγια για την ταινία: Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη ταινία, ο σκανδαλιάρης σκίουρος Σέρλι, ο γλυκύτατος Κολλητός, η τρυφερή Άντυ και η γκαφατζού Γλύκα ζουν μια όμορφη και ήρεμη ζωή που είναι άφθονη σε φαγητό. Μέχρι που το μαγαζί που τους προμηθεύει τους αγαπημένους τους ξηρούς καρπούς ανατινάζεται! Μετά την άκαρπη προσπάθειά τους να βρουν φαγητό στην πόλη, ο Σέρλι και η παρέα του το βάζουν για το Liberty Park, το οποίο όμως έχει βάλει στο μάτι ο δήμαρχος και θέλει να γκρεμίσει για να χτίσει στη θέση του ένα λούνα παρκ. Όταν ο Σέρλι και η παρέα του καταφθάνουν, η μάχη ξεκινά… Καταδιώξεις, απαγωγές, φάρσες και καταστροφές σε μια ξεκαρδιστική κωμωδία δράσης για μικρούς και μεγάλους!

Το «’Ένας Σκίουρος Σούπερ-Ήρωας 2» εκτός από χιούμορ διαθέτει και ένα σημαντικό μήνυμα υπέρ της ομαδικότητας, καθώς οι ήρωες συνειδητοποιούν πως, αφήνοντας πίσω τις διαφορές τους και δουλεύοντας μαζί, μπορούν να καταφέρουν τα πάντα.

2/5

Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.