Με τον κινηματογράφο να δείχνει έντονα σημάδια κόπωσης και πρόωρης γήρανσης, αν κρίνουμε από τα απογοητευτικά νούμερα των εισιτηρίων στην Ελλάδα, οκτώ!, ναι οκτώ, νέες ταινίες ρίχνονται στήν αρένα τούτης της κινηματογραφικής εβδομάδας, με το “μενού” να περιλαμβάνει ταινίες για όλα τα γούστα.

Ένας απο τούς πιο “δουλευταράδες” της Tinseltown, ο “Βράχος” Dwayne Johnson, τα βάζει τώρα και με… ουρξανοξύστες! στήν larger-than-life περιπέτεια Skyscraper, τέσσερις φίλοι σχεδιάζουν και εκτελούν μια από τις πιο εξωφρενικές ληστείες στην ιστορία της Αμερικής, στo βασισμένο σε αληθινά γεγονότα American Animals, ενω ο Sylvester Stallone, είναι αποφασισμένος να δραπετεύσει (ξανά) από την πιο αδιαπέραστη φυλακή του κόσμου, αυτή την φορά μόνος του (χωρίς τον Arnold) στο εντελώς αχρείαστο sequel της sleeper-hit επιτυχίας του 2014, Escape Plan, με τον υπότιτλο … Hades.

Παρακάτω γίνεται … της ευρωπαικής κωμωδίας. Έχουμε και λέμε: Την ισπανική κωμωδία καταστάσεων Abracadabra, από τον Πάμπλο Μπέργκερ που γνωρίσαμε το 2013 με τη δική του εκδοχή της “Χιονάτης”, την ιταλική μαύρη κωμωδία Βάλε τη Γιαγιά στο Ψυγείο (Metti La Nonna In Freezer), μια ταινία που μιλά με χιούμορ για τη δυσκολία τού να “βρίσκεις λύσεις” σε περιόδους κρίσης, την ισπανική (και πάλι) κωμωδία Κηδεία Είναι θα Περάσει (Lord Give Me Patience) , μια ταινία που φιλοδοξεί να μας … πεθάνει από τα γέλια και τέλος οι Uma Thurman και Tim Roth και λοιποί διάσημοι σε μια κλοπή που θα γράψει ιστορία (δεν λέμε το ίδιο και για την ταινία), στο The Brits are Coming.

Η νεα κινηματογραφική εβδομάδα κλείνει με το τρίτο μέρος, για τον πιο αθώο Δράκουλα της κινηματογραφικής ιστορίας, ο οποίος πηγαίνει διακοπές και … ερωτεύεται στήν ταινία Hotel Transylvania 3: Summer Vacation.

Απο πλευράς επανεκδόσεων, έχουμε το κατασκοπικό θρίλερ του μεγάλου μαέστρου Alfred Hitchcock, Foreign Correspondent, υποψήφιο για έξι Οσκαρ (ανάμεσά τους και αυτό της Καλύτερης Ταινίας) και την Γαλλό-Ιταλική σπονδυλωτή ταινία του Vittorio de Sica Ieri, Oggi, Domani (Χθες, Σήμερα, Αύριο) με τούς Sophia Loren και Marcello Mastroianni.

 

Ας δούμε όμως αναλυτικά τις νέες ταινίες της εβδομάδας:

 

Skyscraper

Υπόθεση: Ο πρώην πράκτορας του FBI, Γουίλ Σόγιερ ζει στον ψηλότερο και πιο ασφαλή ουρανοξύστη του Χονγκ Κονγκ μαζί με την οικογένειά του. Ο ουρανοξύστης, γνωστός και ως το «Μαργαριτάρι» στεγάζει ολόκληρες κοινωνίες και παρά τις προειδοποιήσεις του Σόγιερ, που είναι ο υπεύθυνος ασφαλείας του κτιρίου, τα αφεντικά του επιμένουν πως δεν υπάρχει περίπτωση να σημειωθεί ποτέ το οποιοδήποτε ατύχημα. Οταν τρομοκράτες θα επιτεθούν όμως στο κτίριο, ο Σόγιερ θα κάνει τα πάντα για να σώσει την οικογένειά του και να αποδείξει πως δεν βρίσκεται πίσω από την… επίθεση.

Λίγα λόγια για την ταινία: Είναι απο τούς πιο “δουλευταράδες” ηθοποιούς της Tinseltown. Το όνομά του Dwayne “The Rock” Johnson. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, πολέμησε τον Jason Statham, τον Vin Diesel, έναν γιγάντιο λύκο και έναν γιγαντιαίο αλλιγάτορα στο προ λίγων μηνών Rampage, ήρθε αντιμέτωπος με τις δυνάμεις του Cobra και τον μεγαλύτερο σεισμό του κόσμου (η καλυτερή του ταινία μέχρι στιγμής), αλλά με αυτόν τον “Ουρανοξύστη” βρήκε τελικά … τον μάστορά του.

Ως ταινία δράσης, το Skyscraper είναι ενα υπέροχα εξωφρενικό γεμάτο φίλμ με σκηνές δράσης που αψηφούν τη λογική και τη φυσική. Αυτό όμως είναι και το πλάνο του Skyscraper, το καλοκαιρινό blockbuster του οποίου η συνταγή είναι ένα κομμάτι καταστροφής (βλέπε Πύγρο της Κολάσεως (1974)), μια μεγάλη δόση Die Hard, λίγο απο Mission Impossible: Ghost Protocol και φυσικά δυο απο τις καλύτερες σινεφιλικές και ολίγον hi-tech αναφορές στα The Lady from Shanghai (1947) και Enter the Dragon (1973).

Φυσικά το Die Hard (στο οποίο βασίζεται στο μεγαλύτερο του μέρος) κατάφερε να μιλήσει στήν καρδιά του θεατή με μια παρόμοια ιστορία με εκλεπτυσμένους, όμως, χαρακτήρες, σενάριο πρωτότυπο, αντιγράφηκε πολύ από τότε, ποτέ δεν ξεπεράστηκε, ενω συνδύασε καλά τις αγωνιώδεις καταστάσεις και την ατμόσφαιρα έντασης, με αστείες και σαρκαστικές ατάκες. Το Skyscraper όμως είναι πραγματικά σε θέση να ανταγωνιστεί τη μνήμη του Die Hard; Η απάντηση … ίσως (λίγο) να σας εκπλήξει. 

Γιατί οκ, μην γινόμαστε και γραφικοί, παρόλο που φαίνονται παρόμοια, ο “Ουρανοξύστης” δεν είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει. Πρόκειται για ένα απλό, αλλά άγρια ​​ψυχαγωγικό παζλ με εμφανείς επιρροές και τη δική του, “ανόητη” προσωπικότητα. Μια προσωπικότητα που έρχεται απο τον σκηνοθέτη Rawson Marshall Thurber, ο οποίος βασιζόμενος στην ανεκτίμητη ικανότητα του Johnson να εμπλέκει το κοινό αντίθετα με τη φυσική, την κοινή λογική και τα τεράστια όρια της ανθρώπινης αντοχής, ανεβάζει την σκηνοθετική κλίμακα της ταινίας από αδιανόητα διασκεδαστική σε διασκεδαστικά απίθανη, σπρώχνοντας την σε μια αναπόφευκτη over-the-top περιπέτεια, δημιουργώντας συγκινήσεις, με σύμμαχο έναν “Βράχο” ο οποίος όχι μόνο σηκώνει όλο το φιλμ στα στιβαρά του μπράτσα, αλλά καταφέρνει να σε κερδίσει αυθόρμητα και αβίαστα με τον χαρακτήρα που ερμηνεύει, ώστε να νιώθεις πως στ’ αλήθεια νοιάζεται να σώσει την οικογένειά του με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, έστο και αν δεν ακολουθούν ποτέ την λογική.

Θυμηθείτε ότι μέσα από όλα αυτά, ο Sawyer έχει ένα μηχανικό πόδι, το οποίο κάνει ακόμη πιο τρελό να τον παρακολουθείς να τρέχει και να πηδάει με σχετική ευκολία, ενώ ο villain της ιστορίας και ο στρατός του με έντονα οπλισμένους κακούς κάνουν σαν τον Hans Gruber την Παραμονή των Χριστουγέννων. Και όμως, όπως υποδηλώνει η παραβολή αυτή, αυτός ο “Ουρανοξύστης” ανήκει σε μια παράδοση των bigger than life ταινιών δράσης, οι οποίες έχουν εξαφανιστεί από τα multiplex, μαζί με την καριέρα και αυτών που τις υποστήριζαν, όπως ο Arnold Schwarzenegger, ο Sylvester Stallone και ο Bruce Willis. Ο Johnson είναι ταυτόχρονα μια επιστροφή σε εκείνη την εποχή και μια σημαντική αναβάθμιση.

Το Skyscraper είναι μια non-stop περιπέτεια, με εντυπωσιακό θέαμα, με καθαρή και απλή διασκέδαση, και παρόλο που η δομή της είναι ριψοκίνδυνη (recital αμέτρητων απιθανοτήτων), με τη συμμετοχή του Johnson, ο Thurber εξασφαλίζει ότι ο “Ουρανοξύστης” του είναι χτισμένος πάνω σε συμπαγή “Βράχο”!.

2.5/5

 

 

American Animals

Σύνοψη: Η ασυνήθιστη και συναρπαστική αληθινή ιστορία τεσσάρων φίλων οι οποίοι, ενώ ζούσαν απολύτως φυσιολογικές ζωές, επιχείρησαν να φέρουν εις πέρας μια από τις πιο εξωφρενικές ληστείες στην ιστορία των ΗΠΑ. Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν έτσι όπως τα περίμεναν. Καθώς λοιπόν η παράτολμη κλοπή ξεκινούσε να παίρνει σάρκα και οστά, κάθε ένας από τους τέσσερις φίλους άρχισε να αναρωτιέται αν οι προσπάθειές τους να ενσταλάξουν ενθουσιασμό και νόημα στη ζωή τους, ήταν απλώς μια πλανεμένη προσπάθεια για την επίτευξη του Αμερικανικού Ονείρου.

Λίγα λόγια για την ταινία: 2004, Λέξινγκτον, Κεντάκι. Στα γεμάτα οικογένειες της μεσαίας τάξης προάστια τούτης της αμερικάνικης πόλης ζει ο Σπένσερ, που θέλει να γίνει καλλιτέχνης και ο Γουόρεν, ένας απρόβλεπτος και ατίθασος νέος. Είναι φίλοι και παρακολουθούν μαθήματα σε δύο διαφορετικά κολέγια. Καθώς η ενηλικίωση τους χτυπάει την πόρτα, συνειδητοποιούν πως υπάρχει πολύ μεγάλο ενδεχόμενο να μην γίνουν ποτέ κάτι πολύ σημαντικό, πως δεν θα καταφέρουν να ξεχωρίσουν, πως θα ζήσουν βαρετές ζωές. Κατά τη διάρκεια μας ακαδημαϊκής επίσκεψης στο Ειδικό Τμήμα της Βιβλιοθήκης του τοπικού Πανεπιστήμιου, ο Σπένσερ διαπιστώνει πως εκεί φυλάσσονται απίστευτοι θησαυροί, μεταξύ των οποίων και το βιβλίο «Birds of America» του John James Audubon, με χρηματιστηριακή αξία άνω των 10 εκατομμυρίων δολαρίων.

Καθώς αφηγείται την εμπειρία στον φίλο του διαπιστώνουν και οι δύο την ευκαιρία που έψαχναν, να εμφανίζεται αναπάντεχα μπροστά τους. Έτσι, αποφασίζουν να κλέψουν τα πολύτιμα βιβλία. Χρειάζονται άλλα δύο άτομα, όμως, για να φέρουν εις πέρας το σχέδιό τους. Έτσι, επιστρατεύουν τον εκκολαπτόμενο λογιστή Έρικ και τον γεννημένο αθλητή Τσας. Όντας τέσσερις πλέον κι έχοντας ως έμπνευση διάσημες ταινίες, αρχίζουν να ετοιμάζονται για το μεγάλο κόλπο. Και το προχωράνε. Και το βάζουν σε εφαρμογή. Όμως, αλλιώς τα σχεδιάζουν τα πράγματα κι αλλιώς τους προκύπτουν. Άλλο οι ταινίες κι άλλο η πραγματική ζωή. Και η ληστεία που θα έλυνε τα οικονομικά και τα υπαρξιακά τους προβλήματα μια για πάντα, είναι εκείνη που τελικά θα θέσει το λαμπρό τους μέλλον σε κίνδυνο…

Η ταινία αφηγείται την αληθινή ιστορία μιας ομάδας από φαινομενικά μορφωμένους νεαρούς άνδρες οι οποίοι προέρχονταν από ένα άνετο οικονομικά περιβάλλον, οι οποίοι σκέφτηκαν να συμμετέχουν σε ένα έγκλημα τέτοιου μεγέθους και χάθηκαν μέσα σε μια φαντασίωση που δημιούργησαν οι ίδιοι. Όταν βέβαια συνειδητοποίησαν πως η αμείλικτη πραγματικότητα θα τους συνέτριβε ήταν πια πολύ αργά. Είχαν περάσει την κόκκινη γραμμή κι έφτασαν στην αντίπερα όχθη, της βίας και της παρανομίας, από την οποία δεν μπορούσαν πλέον να γυρίσουν πίσω.

Ο γεννημένος στη Μεγάλη Βρετανία Μπαρτ Λέιτον είναι εκείνος που ανέλαβε τα χρέη σκηνοθέτη στην ταινία. Αυτή έμελλε να είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του μετά το ντεμπούτο του «The Imposter». Το «The Imposter» ήταν ένα ντοκιμαντέρ στο οποίο παρουσιαζόταν η ιστορία ενός νεαρού Γάλλου απατεώνα, ο οποίος έπεισε πολύ κόσμο και κυρίως μια οικογένεια από το Τέξας, πως ήταν ο έφηβος γιος τους, που είχε εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει ίχνη, τρία χρόνια πριν! Ήταν ένα ντοκιμαντέρ που αποδείκνυε εμφατικά πως δεν είναι λίγες οι φορές κατά τις οποίες η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία. Κατά μία έννοια και η ταινία μυθοπλασίας του αυτό ακριβώς αποδεικνύει.

Σε μια επίδειξη δημιουργικής ιδιοφυΐας, λοιπόν, ο Λέιτον μπόλιασε τη δραματοποίηση της θρασύτατης ληστείας που επιχειρήθηκε μέρα μεσημέρι, με συνεντεύξεις των αληθινών δραστών που οργάνωσαν τη ληστεία, οι οποίες δόθηκαν αφού βγήκαν από τη φυλακή. Η αντιπαράθεση ανάμεσα σε έναν φανταστικό κόσμο που παρέπεμπε σε ταινίες, με την αληθινή ζωή σε ένα βαρετό παρόν, αποτελεί έναν μηχανισμό για τον σκηνοθέτη προκειμένου να αφηγηθεί μια αληθινή ιστορία η οποία περιέχει στοιχεία ντοκιμαντέρ συνδυασμένα με μεταφορές από τις ταινίες που οι τέσσερις άνδρες προσπάθησαν να μιμηθούν κατά τη διάρκεια της ληστείας, καθώς όντας αρχάριοι στο έγκλημα, σχεδίαζαν το μεγάλο κόλπο που ετοίμαζαν παρακολουθώντας ταινίες όπως το «Oceans 11» και το «Snatch» και αναζητώντας απαντήσεις στο Google στις απορίες τους για το πως να ενορχηστρώσουν την τέλεια ληστεία.

Ο Λέιτον γυρίσε και μόνταρε την ταινία με τέτοιο τρόπο ώστε να αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη αποσύνδεσή τους από την πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας τη γραμματική των ταινιών με ληστείες, φτιάχνοντας μια ιστορία η οποία ναι μεν έγινε στην πραγματικότητα, αλλά εμείς συνεχίζουμε να αμφισβητούμε πτυχές των γεγονότων καθώς ξεπροβάλλουν κατά την αφήγηση. Ως αποτέλεσμα, ο θεατής συνδέεται με την ταινία με έναν διαφορετικό από τον συνηθισμένο τρόπο, με το να μην χάνεται εντελώς στον κινηματογραφικό κόσμο, αναστέλλοντας εσκεμμένα τη δυσπιστία του για τα γεγονότα και έτσι να γίνεται πιο συναισθηματικά εμπλεκόμενος στην ιστορία.

Το American Animals είναι μια ταινία που παρουσιάζεται από πολλαπλές, διαφορετικές οπτικές γωνίες, μια ταινία που μετατοπίζεται διαρκώς από την μυθοπλαστική κεντρική αφήγηση στις – με τη μορφή ντοκιμαντέρ – συνεντεύξεις των ανθρώπων που πραγματικά βίωσαν όσα αφηγείται το φιλμ, μια ταινία μέσω της οποίας ο Μπαρτ Λέιτον ανεβάζει το κινηματογραφικό είδος των ταινιών heist σε τολμηρά και συναρπαστικά νέα ύψη. Το American Animals είναι η έκπληξη της εβδομάδας.

3.5/5

 

Escape Plan 2: Hades

Υπόθεση: Δεν υπάρχει φρούριο πολύ μεγάλο, σήραγγα πολύ μικρή ή πρόκληση πολύ δύσκολη για την ομάδα της Breslin Security. Ειδικά όταν αρχηγός είναι ο Ρέι Μπρέσλιν (Σιλβέστερ Σταλόνε), ένας πολιτικός μηχανικός που έγινε μισθοφόρος ήρωας με ειδικότητα να δοκιμάζει ατέλειες και τρόπους διαφυγής σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Η καριέρα του Ρέι όμως σχεδόν τελείωσε όταν, προδομένος από συνεργάτες, παγιδεύτηκε μέσα στη γυάλινη φυλακή που ονομαζόταν Τάφος (βλ. Σχέδιο Απόδρασης). Αφού όμως απέδειξε ότι «ούτε ο Τάφος δεν μπορούσε να τον κρατήσει», ο Ρέι έρχεται τώρα να κάνει την καλή του πράξη, με το κατάλληλο αντίτιμο και με απαραίτητη βοήθεια από την κορυφαία ομάδα του: την τεχνολογική ιδιοφυΐα Χας (Κέρτις “50 Cent” Τζάκσον), την ειδική στους διαγνωστικούς ελέγχους Τζούλς Σέιντ Τζον (Λύντια Χουλλ), τον γκουρού των πολεμικών τεχνών Σου (Σιαομίνγκ Χουάνγκ), την αξιόπιστη υπολοχαγό του, Άμπιγκεϊλ Ρος (Τζέιμι Κινγκ), καθώς και τους νέους στην ομάδα Λιούκ Γουόκεν (Τζέσε Μέτκαλφ) και Τζάσπερ Κίμπραλ (Γουές Τσάταμ).

Όταν ο ξάδερφος του Σού, Γιουσένγκ (Τσεν Τανγκ), ένας πλούσιος μεγιστάνας δορυφορικών επικοινωνιών, ζητάει από τον Σου να τον συνοδεύσει ως σωματοφύλακας σε μια αποστολή, καταλήγουν και οι δύο να έχουν απαχθεί και μεταφερθεί στον «Άδη», μια μυστική φυλακή που μοιάζει πραγματικά με ζωολογικό κήπο και τα ζώα – οι κατάσκοποι, οι εγκληματίες και οι πολιτικοί – αναγκάζονται να μάχονται ο ένας εναντίον του άλλου σε μια ηλεκτροφόρα αρένα που αλλάζει διαρκώς σχήμα.
Όταν ο Ρέι ανακαλύπτει πού βρίσκεται ο Σου, ζητά τη βοήθεια ενός πρώην αντιπάλου διαβόητου μισθοφόρου, του Τρέντ Ντερόσα (Ντέιβ Μπαουτίστα), ο οποίοα δουλεύει με τον «δικό του τρόπο» για να καταφέρνει ό,τι χρειάζεται. Προκειμένου να σώσει την ομάδα του και τον Γιουσένγκ από αυτή την κόλαση, ο Ρέι πρέπει να «βυθιστεί» στον Άδη. Αλλά, όπως και στη μυθολογία, όπου ο Άδης είναι γνωστός ως η γη των νεκρών, έτσι και σε αυτή τη φυλακή, όποιος μπαίνει δεν ξαναβγαίνει ποτέ…

Λίγα λόγια για την ταινία: Τα sequel, έχουν γίνει πλέον συνήθεια για μια ταινία η οποία είτε τα πηγαίνει καλά εμπορικά, είτε όχι. Το Escape Plan του 2014 ανήκει στήν πρώτη κατηγορία, με την κοινή εμφάνιση των Stallone &  Schwarzenegger να παίζει μεγάλο ρόλο σε αυτή την επιτυχία. Μάλλον κάτι τέτοιο είχε στο μυαλό του ο b-μουβάς Steven C. Miller όταν σχεδίαζε αυτή την ταινία που σε άλλους και πιο χαρούμενους καιρούς θα είχε μια περίοπτη θέση στα ράφια κάποιου video-club, βρίσκει τον δρόμο για τις σκοτεινές αίθουσες και γίνεται μια εντελώς αναμενόμενη ταινία δράσης, η οποία παρ’ ολα τα λαμπερά της ονόματα, Stallone και Batista εμφανίζονται συνολικά 15 λεπτά, μένει πολύ νωρίς απο “καύσιμα”.

Εντελώς προσχηματικό και απλοϊκό σενάριο που η εξέλιξή του δεν θα σε αφήσει και με ανοιχτό το στόμα απο την πρωτοτυπία του, κάτω του μετρίου οπτικά εφέ και ερμηνείες που το μόνο καλό που μπορούν να αναδείξουν είναι οι συχνές ανατροπές των χαρακτήρων, τόσες ώστε να μπορείς να βγάλεις “καθαρός” (λέμε τώρα) τα 96 λεπτά της ταινίας. Σε αυτές τις ταινίες ο ορισμός “ένοχη απόλαυση” είναι σχεδόν ο υπότιτλός της… δυστυχώς όμως μερικοί σκηνοθέτες δεν μπορούν να κάνουν πλέον ούτε αυτές!

To πιο αχρείαστο sequel που είδαμε τελευταία … με διαφορά!

0,5/5

 

 

The Brits are Coming

Υπόθεση: Ένα εκκεντρικό ζευγάρι Βρετανών απατεώνων, προσπαθώντας να ξεφύγουν από μία γκάγκστερ που τους καταδιώκει, ταξιδεύουν στο Λος Άντζελες και επιχειρούν να κλέψουν μεγάλης αξίας κοσμήματα με απρόβλεπτες συνέπειες και ξεκαρδιστικά αποτελέσματα.

Λίγα λόγια για την ταινία: Άνευρη κωμωδία δια χειρός Τζέιμς Χάσλαμ, την οποία δεν σώζουν ούτε οι λαμπερές πρωταγωνίστριες. Πλημμυρισμένη απο κλισέ και αργούς ρυθμούς δεν καταφέρνει ούτε μια στιγμή να κεντρίσει το ενδιαφέρον μας ή να μας κάνει … έστω να χαμογελάσουμε. Ένα πραγματικό misfire!

0.5/5

 

 

Abracadabra

Λίγα λόγια για την ταινία: Η Carmen (Maribel Verdú) ζει στα προάστια της Μαδρίτης με τον σύζυγο της Carlos (Antonio de la Torre). Εκείνη είναι μια συνηθισμένη νοικοκυρά, αφοσιωμένη στην οικογένεια της. Εκείνος είναι ένας εργάτης οικοδομών και οπαδός του ποδοσφαίρου που ζει και αναπνέει για τη Real Madrid. Μια μέρα, όμως, η ρουτίνα θα σπάσει για πάντα. Στη δεξίωση του γάμου του ξαδέλφου της Carmen, Pepe (Jose Mota), ένας ερασιτέχνης υπνωτιστής, κάνει επίδειξη στο κοινό. Ζητά έναν εθελοντή και ο επιφυλακτικός Carlos αποδέχεται την πρόσκληση του. Το επόμενο πρωί ο Carlos αρχίζει να συμπεριφέρεται παράξενα. Κάτι πήγε λάθος και τώρα ένα πνεύμα τον έχει στοιχειώσει. Τα ξαδέλφια ενώνουν τις δυνάμεις τους και ξεκινούν μία σουρεαλιστική έρευνα για να φέρουν τον Carlos πίσω, όσο η Carmen αρχίζει να νιώθει μία αλλόκοτη έλξη για τον «νέο» της σύζυγο.

Ο ευφάνταστος και αντισυμβατικός Ισπανός σκηνοθέτης Pablo Berger μας συστήθηκε με το εξαιρετικό Blancanieves (Χιονάτη), τη δική του λυρική εκδοχή της Χιονάτης, που ήταν η επίσημη πρόταση της Ισπανίας για Ξενόγλωσσο Όσκαρ το 2013. Στην καινούρια του ταινία, υπογράφει ένα ρετρό-ποπ, εκρηκτικό, μαγικό κινηματογραφικό roller coaster με στοιχεία μαύρης κωμωδίας, μελοδράματος και φιλμ νουάρ. Στη θεότρελη αυτή κωμωδία, που μοιάζει με φόρο τιμής στην πληθωρική κουλτούρα του ισπανικού σινεμά, πρωταγωνιστούν οι Maribel Verdú (Θέλω και τη μαμά σου) και Antonio de la Torre (The Last Circus). Ντυμένο με μουσικές από τη δεκαετία του ’80, προικισμένο με ανεξάντλητη διάθεση για παρωδία, στολισμένο με άψογη φωτογραφία και μελετημένα σκηνικά, το Αμπρακατάμπρα είναι ένα χάρμα οφθαλμών δια χειρός ενός διαβασμένου και αιρετικού δημιουργού.

 

 

Metti La Nonna In Freeze

Υπόθεση: Είναι αποδεκτό να κλέβουμε το κράτος όταν νιώθουμε ότι μας κλέβει κι εκείνο; Αυτό είναι το δίλλημα που αντιμετωπίζει η Κλαούντια, μια νεαρή συντηρήτρια αρχαιοτήτων που καταφέρνει να τα βγάζει πέρα χάρη στη σύνταξη της γιαγιάς της, καθώς η αρμόδια δημόσια υπηρεσία καθυστερεί να την πληρώσει.

Όταν η γιαγιά της ξαφνικά εγκαταλείπει τον μάταιο τούτο κόσμο, η χρεοκοπία της χτυπάει την πόρτα, οπότε η Κλαούντια, με τη βοήθεια του προσωπικού της, «παγώνει» τη γιαγιά προκειμένου να συνεχίσει να εισπράττει τη σύνταξή της, μέχρις ότου το κράτος τής καταβάλει αυτά που της οφείλει. Όταν η λύση για όλα τα προβλήματα της Κλαούντια αρχίζει να αχνοφαίνεται, ο Σιμόνε Ρέτσια, ο πιο άφθαρτος – και ίσως λίγο αδέξιος – αξιωματικός της αστυνομίας οικονομικού εγκλήματος, την ερωτεύεται παράφορα. Κάπου ανάμεσα σε έξυπνες παρανοήσεις, μεταμφιέσεις και παρεξηγήσεις, η ιδιαίτερη απάτη της Κλαούντια θα αρχίσει να «λιώνει» κάθε λεπτό που περνάει σαν μια γιαγιά που ξεπαγώνει στον ήλιο!

Λίγα λόγια για την ταινία: Το «Βάλε την Γιαγιά στο Ψυγείο» είναι μια ρομαντική και… ασεβής μαύρη κωμωδία σε σκηνοθεσία Τζιανκάρλο Φοντάνα και Τζουζέπε Τ. Στάζι, ένα ζευγάρι νέων κινηματογραφιστών και σεναριογράφων που αρχικά έγιναν διάσημοι χάρη σε ένα viral βίντεο για τον Μπερλουσκόνι στο διαδίκτυο, ενώ αργότερα μέσα από πολλές ταινίες μικρού μήκους. Με αυτήν όμως την κωμωδία οι δυο τους κάνουν το ντεμπούτο τους στη μεγάλη οθόνη.

H ιδέα της ταινίας προέρχεται από πραγματικές ιστορίες ειδήσεων. Συγκεκριμένα, ο σεναριογράφος και παραγωγός της ταινίας Νικόλα Τζουλιάνο εμπνεύστηκε την ιδέα από την πραγματική ιστορία μιας ηλικιωμένης γυναίκας στην επαρχία του Κούνεο, η οποία «πάγωσε» με τη συνενοχή συγγενών της που ήθελαν να συνεχίσουν να λαμβάνουν του σύνταξή της.

Το συμπαγές σενάριο που όμως χάνει το μέτρο και ξεχειλώνει, υποκύπτοντας σε σεναριακές ευκολίες και ατυχή γκανγκ, το φρέσκο χιούμορ, οι ανατροπές, η σύγχρονη αισθητική και μια σκηνοθετική ματιά μπολιασμένη με ιδέες και αποσπάσματα από την αγγλοαμερικανική κουλτούρα, καθιστούν το «Βάλε τη Γιαγιά στο Ψυγείο» την πιο πρωτότυπη “δροσερή” και αυθεντική κινηματογραφική πρόταση με τη σφραγίδα της Ιταλίας.

2.5/5

 

 

Señor, Dame Paciencia / Lord, Give Me Patience

Υπόθεση: Μετά τον αιφνίδιο θάνατο της γυναίκας του (Ρόσι ντε Πάλμα), ο Γκρεγκόριο (Χορδί Σάντσεθ), ένας γκρινιάρης συντηρητικός άντρας και φανατικός οπαδός της Ρεάλ Μαδρίτης πρέπει να εκπληρώσει την τελευταία της επιθυμία: ένα Σαββατοκύριακο με τα παιδιά τους και τους συντρόφους τους στο Σανλούκαρ, για να πετάξουν τις στάχτες της στο ποτάμι.
Η κόρη του Σάντρα (Μέγκαν Μοντανέρ) είναι παντρεμένη με έναν Καταλανό και σκληροπυρηνικό οπαδό της Μπαρτσελόνα, που θέλει να στείλει το -αγέννητο ακόμα- εγγόνι του Γκρεγκόριο σε ένα δίγλωσσο καταλανο-αγγλικό σχολείο στη Βαρκελώνη. Η κόρη του Αλίσια (Σίλβια Αλόνσο) βγαίνει με έναν αναρχικό χίπη και ο γιος του Κάρλος (Εδουάρδο Καζανόβα), στον οποίο δεν μιλάει τους τελευταίους έξι μήνες από τότε που αποκάλυψε ότι είναι ομοφυλόφιλος, καταφθάνει με τον Βάσκο μαύρο φίλο του. Αυτό το ταξίδι στον νότο της Ισπανίας θα δοκιμάσει στο έπακρο την ικανότητα αυτής της δυσλειτουργικής οικογένειας να συγχωρεί και να αποδέχεται το κάθε μέλος με τα ελαττώματα του.

Λίγα λόγια για την ταινία: Η ταινία μιλάει για εκείνες τις συζητήσεις και τις οικογενειακές εντάσεις που όλοι έχουμε ζήσει. Για εκείνα τα ατελείωτα χριστουγεννιάτικα δείπνα στο σπίτι της πεθεράς, τις Κυριακές στην παραλία με τα πεθερικά ή τα γενέθλια παιδιών που γνωρίζουμε ελάχιστα. Αλλά παραδέχεται πως, στο τέλος της μέρας, αυτές οι προκαταλήψεις, οι αντιπαλότητες και οι παράλογες έχθρες είναι η ουσία της οικογένειας. Αυτής της ομάδας ανθρώπων που, ακόμα κι αν δεν την έχουμε επιλέξει, μας κάνει να νιώθουμε σαν το σπίτι μας, γιατί μας αγαπάει πάνω απ΄ όλα.

Αυτό ακριβώς το μοτίβο της δυσλειτουργικής οικογένειας με -το βλέπεις να έρχεται απο μακριά- προβλέψιμο φινάλε, είναι ο πυρήνας της ταινίας του Άλβαρο Ντίαθ Λορένθο, το οποίο μπολιάζει (οχι πάντα με αστείο τρόπο) με την διαμάχη Καταλανών και Ισπανών, ενω παράλληλα αφήνει σε δεύτερη μοίρα τον λόγο του ταξιδιού -την “κηδεία” της μητέρας- κάτι που θα έδινε μια νότα μαύρης κωμωδίας. Ακόμα και έτσι όμως, η “Κηδεία”, είναι ένας ευχάριστος λόγος για μια επίσκεψη σε ενα θερινό.

2/5

 

 

Hotel Transylvania 3: A Monster Vacation

Λίγα λόγια για την ταινία: Η αγαπημένη μας οικογένεια πάει ταξίδι με ένα πολυτελές κρουαζιερόπλοιο για τέρατα. Έτσι ο Ντρακ θα κάνει κι αυτός μια φορά διακοπές, αντί να φροντίζει τις διακοπές όλων των άλλων στο ξενοδοχείο. Όλοι περνούν υπέροχα παίρνοντας μέρος στις δραστηριότητες που προσφέρονται στο πλοίο, όπως βόλεϊ για τέρατα, εξωτικές εξορμήσεις και φεγγαρο-θεραπεία. Οι ονειρεμένες διακοπές όμως μετατρέπονται σε εφιάλτη όταν η Μέϊβις αντιλαμβάνεται πως ο Ντρακ έχει ερωτευτεί τη μυστηριώδη καπετάνιο, την Έρικα, η οποία κρύβει ένα επικίνδυνο μυστικό που θα μπορούσε να καταστρέψει όλα, μα όλα τα τέρατα.

Αυτή τη φορά, το επίπεδο animation και θεάματος της ταινίας μας ταξιδεύει σε φαντασμαγορικά μέρη, μας αποκαλύπτει επιτέλους τι συμβαίνει στο Τρίγωνο των Βερμούδων και πώς μοιάζει η χαμένη Ατλαντίδα. Όλα αυτά σκηνοθετημένα από τον Genndy Tartakovsky, που είχε αναλάβει και τις δύο πρώτες ταινίες και που εδώ βρίσκει την ευκαιρία να αξιοποιήσει τις δυνατότητες του animation στο έπακρο (με κορυφαία σκηνή την ανάδυση ενός υποθαλάσσιου club) , συνυπογράφοντας και το σπαρταριστό σενάριο (με την μονομαχία τραγουδιών να γίνεται αναφορά γέλιου).

2.5/5

 

 

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ:

 

Foreign Correspondent

Λίγα λόγια για την ταινία: Ο δημοσιογράφος Τζόνι Τζόουνς στέλνεται στην Ευρώπη για να παρακολουθήσει από κοντά τις προσπάθειες ενός σημαντικού «Οργανισμού για την Ειρήνη» που συνεργάζεται με έναν Ολλανδό πολιτικό. Επικεφαλής αυτού του Οργανισμού είναι ο Στίβεν Φίσερ, που στην πραγματικότητα εργάζεται ως πράκτορας των εχθρών και προσπαθεί να εξοντώσει τον Ολλανδό ειρηνιστή. Ο Τζόνι Τζόουνς όμως αντιλαμβάνεται τη συνωμοσία και καταδιώκει τον Φίσερ, σκοπεύοντας να πετύχει μία μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία και παράλληλα να κερδίσει την κόρη του κατασκόπου.

Υποψήφια για έξι Όσκαρ (ανάμεσά τους και αυτό της Καλύτερης Ταινίας) διασκευή των πολιτικών απομνημονευμάτων του Βίνσετ Σιάαν από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ, που αποθεώθηκε για τις ερμηνείες των ηθοποιών, μέρος της κριτικής τη θεώρησε αρκετά «προπαγανδιστική», ενω τρομερή είναι η μαεστρία του Hitchcock να μεταστρέψει ένα απλό σενάριο σε σενάριο συνομωσίας και θρίλερ. Ερωτες, δολοφονίες, πράκτορες και ίντριγκες αναμειγνύονται και φτιάχνουν μία ωραία ταινία με ένταση και αγωνία.

 

 

Lerri, Oggi, Domani

Λίγα λόγια για την ταινία: Στη Νάπολη, η Αντζελίνα πουλά λαθραία τσιγάρα για να συντηρεί τον εαυτό της και τον άνεργο σύζυγο της, που της «χαρίζει» το ένα μωρό μετά το άλλο για να αποφύγει τη φυλακή. Στο Μιλάνο, η Άννα, μια σύζυγος της υψηλής κοινωνίας γίνεται έξω φρενών όταν ο νεαρός εραστής της καταστρέφει το πολύτιμο της καμπριολέ αυτοκίνητο. Και στην Τρίτη, η Σοφία Λόρεν, υποδύεται μια πόρνη στη Ρώμη, που με το εκρηκτικό της στριπτίζ ξετρελαίνει κυριολεκτικά, από πόθο, ένα νεαρό που προορίζεται για την Εκκλησία.

Μέσα από τρεις ιστορίες παντρεμένων γυναικών στην Ιταλία του Μεσοπολέμου, ο Ντε Σίκα και ο μόνιμος σεναριογράφος του Τσέζαρε Ζαβατίνι (πάνω σε ιστορίες του Εντουάρντο Ντε Φίλιπο, του Αλμπέρτο Μοράβια και μία δική του) μιλούν με χιούμορ, αλλά και κριτική ρεαλιστική ματιά για τη θέση της γυναίκας στην ιταλική κοινωνία.

Μια από τις πιο γνωστές και επιτυχημένες ιταλικές κωμωδίες, που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

 

Πηγή: newsmag.gr