Οι ταινίες της εβδομάδας (13/9/2018 – 19/9/2018)

Ωρέ πού πάμε ρε; Πού πάμε; , μονολογούσε ο Βασίλης Αυλωνίτης στην θρυλική ελληνική ταινία Η ωραία των Αθηνών , και εγω δράττομαι της ευκαιρίας να αναρωτηθώ το ίδιο ακριβώς πράγμα , αλλά για ενα (κομματάκι) διαφορετικό θέμα. Για την απόφαση των εταιρειών διανομής -για ακόμη μια φορά- να ρίξουν στήν κινηματογραφική “αρένα” (έτσι έχει καταντήσει) , εννέα ! νέες ταινίες και μια -να μην ξεχνιόμαστε- εκπληκτική επανέκδοση.

Με τον Tom Cruise να συνεχίζει να “τρέχει” στήν 6τη του “Επικίνδυνη Αποστολή” και την δαιμονισμένη “Καλόγρια” να τρομάζει τούς θεατές και να γίνεται ενα μικρό sleeper hit ,  θα ξεκινήσουμε να ξετιλύγουμε το κινηματογραφικό κουβάρι της νέας εβδομάδας.

Ο δύο φορές βραβευμένος με Όσκαρ και σπουδαίος ηθοποιός Denzel Washington (Training Day, Glory) και για πρώτη φορά στην καριέρα του επιστρέφει σε έναν ρόλο , που δεν είναι άλλος από τον ζοφερό τιμωρό Robert McCall , στήν ταινία Equalizer 2 , ο Steven Soderbergh επιστρέφει με το δεύτερο μέρος της επικής βιογραφίας του Ernesto “Che” Guevara , με τον υπότιτλο Ο Επαναστάτης , και ο Warwick Thornton συνθέτει ενα μικρό διαμαντάκι απο την μακρινή Αυστραλία , ένα μοντέρνο γουέστερν (με εκλεκτό cast) , που ήταν υποψήφιο για το Χρυσό Λέοντα στο 74ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας ενω βραβεύτηκε στο Τορόντο , με τον τίτλο Sweet Country.

Η Mila Kunis και η Kate McKinnon μεταμορφώνονται κατά λάθος σε (σέξι) πράκτορες στην κατασκοπική κωμωδία της Susanna Fogel , The Spy Who Dumped Me , η 20th Century Fox και ο σκηνοθέτης Shane Black μας “σερβίρουν” ξαναζεσταμένο φαγητό με τον νέο Κυνηγό τους , η Michèle Laroque μας φέρνει απο την Γαλλία (απο που αλλού) μια ανάλαφρη κωμωδία «ενηλικίωσης» , που βασίζεται στο ομώνυμο επιτυχημένο θεατρικό έργο της Ζεραλντίν Αρόν , με τον τίτλο Ωραίο μου Διαζύγιο (Brillantissime) , και ο Γερμανός Alexander Fehling , που απέσπασε το Βραβείο Piazza Grande στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο , αφηγείται μια επικίνδυνη οικογενειακή ιστορία , στήν ταινία Three Peaks.

Κλείνουμε με το ευρωπαικό παιδικό animation Luis and the Aliens και την ταινιάρα του Jean-Pierre Melville , Le Cercle Rouge σε επανέκδοση και με τούς Alain Delon, Andre Bourvil, Gian Maria Volontè και Yves Montand.

 

Ας δούμε όμως αναλυτικά τις νέες ταινίες της εβδομάδας:

 

The Equalizer 2

Υπόθεση: Αν έχεις ένα πρόβλημα και δεν υπάρχει κανείς να βοηθήσει, ο Robert McCall είναι ο άνθρωπος σου. Πρόκειται, άλλωστε, για τον ένα και μοναδικό Equalizer. Ο McCall βοηθά τους αδύναμους και τους καταπιεσμένους αποδίδοντας δικαιοσύνη. Αμείλικτα. Αλλά όταν το επικίνδυνο παρελθόν του έρθει στην επιφάνεια, θα χρειαστεί όλες του τις δεξιότητες για να βγει ζωντανός. Έχει έρθει η ώρα να βρεθεί αντιμέτωπος με άρτια εκπαιδευμένους δολοφόνους που δεν θα σταματήσουν πουθενά για να τον εξολοθρεύσουν.

Λίγα λόγια για την ταινία: Προλογίζει ο Παναγιώτης Πυλαρινός , μεγάλος φαν … της πρώτης ταινίας!

Το Equalizer του 2014 ήταν μια περιπέτεια με μια πολύ ενδιαφέρουσα σεναριακή ιδέα , που στήν βάση της είχε την βαθειά χαραγμένη την προοπτική ενός χαρακτήρα με αρκετά στοιχεία εμβάθυνσης και αντίκτυπο το κοινό το οποίο απόλαυσε την ιδέα, τον μύθο ότι ένας τύπος σαν τον Robert McCall υπάρχει. Ένας σκοτεινός άγγελος, ένας άγγελος που όλοι θα θέλαμε να κατέβει στη Γη και να υπηρετήσει τη δικαιοσύνη υπέρ των αδυνάτων , μια ιδέα που καταρίφθηκε -δυστυχώς- μετά το πέρας των 121 λεπτών , καθώς το Equalizer του 2018 … είναι μια άλλη ταινία.

Η ετυμηγορία … απο τον Γιάννη Παναγούλια:

Αν και ανέκαθεν διαφωνούσε με τη φιλοσοφία των sequels, τελικά επέστρεψε, κάνοντας έτσι ουσιαστικά το χατίρι του φίλου και συνεργάτη επί σειρά ετών, Antoine Fuqua (Training Day, The Magnificent Seven, Equalizer). Η αλήθεια είναι πως, το κουστούμι του «ισοσταθμιστή» Robert McCall του ταιριάζει καλύτερα από εκείνο του δικηγόρου Roman J. Israel (ρόλο στον οποίο ο Denzel Washington επένδυσε -όχι άδικα- πολλά την περασμένη χρονιά), οπότε η περιέργεια μας εντάθηκε στο άκουσμα της πρεμιέρας του «The Equalizer 2».

Ταινίες όπως η συγκεκριμένη, είναι αναμφισβήτητα και ο λόγος ύπαρξης των κριτικών κινηματογράφου. Αν αγαπητέ ή cinemagoer, σε αφήσουμε έρμαιο της διαδικτυακής βαθμολογίας – επίδοσης του «The Equalizer 2», είναι πολύ πιθανό, εκεί προς το τέλος του δίωρου υπνοβατικού μαραθωνίου που σε αναγκάζει να υποβληθείς, να παρακαλάς, η ισχυρή καταιγίδα που παρεμβάλλεται στα όσα εδώ διαδραματίζονται (ένα από τα πολλά άστοχα της πλοκής), να μην αφήσει τίποτα όρθιο στο πέρασμα της.

Ο ήρωας, «απαλλοτριώνεται» ως οντότητα, παύει να λειτουργεί ως ένας χαμηλού προφίλ «σκοτεινός ιππότης», αποκαλύπτεται στο φως της μέρας, αναλαμβάνοντας έναν αδιάφορο όσο και ατέρμονο ρόλο δασκάλου-τιμωρού, όταν καμία από τις παρεμβάσεις του δεν μας ερεθίζει το αίσθημα δικαιοσύνης όπως θεωρητικά αποσκοπεί το σενάριο του Richard Wenk.

Ακόμα και όταν ο διδακτισμός του υπερήρωα δώσει τη σκυτάλη στο μιλιταρισμό ενός ακόμα έκπτωτου στρατιώτη σε κατάσταση εκδίκησης, η «μηχανή» του φιλμ, αδυνατεί να ανεβάσει στροφές.

Τον προτιμούσαμε κρυμμένο στις σκιές, να μέτρα τα δευτερόλεπτα, εξαπολύοντας με σύνεση το πυρ των δεξιοτήτων του και όχι να σπαταλά το χρόνο του(μας) με λογύδρια αντί φυλετικών και λοιπών πατριωτικών στοχασμών. Καλύτερα, τούτος ο «υποκινητής», να κρεμάσει το όπλο του μια για πάντα, συνεχίζοντας τον ύπνο στην πολυθρόνα του. Αλλιώς, την επόμενη φορά, κινδυνεύουμε να πάρουμε τη θέση του…

1.5/5

 

 

Sweet Country

Υπόθεση: Ο Σαμ, ένας μεσήλικας Αβορίγινας, δουλεύει για λογαριασμό ενός ιεροκήρυκα στην κεντρική Αυστραλία. Όταν ο βετεράνος πολέμου Χάρι Μαρτς μετακομίζει σε ένα γειτονικό σταθμό, ο Σαμ και η οικογένεια του στέλνονται να τον βοηθήσουν να εγκατασταθεί. Η επαφή τους με τον σκληρό και οργισμένο Χάρι σύντομα οδηγεί σε ένα βίαιο ξέσπασμα με τραγικές συνέπειες. Με αφετηρία αληθινά περιστατικά που συγκλόνισαν την Αυστραλία της δεκαετίας του 1920, ο Γουόρικ Θόρντον συνθέτει με τις επιβλητικές σινεμασκόπ εικόνες του ένα μοντέρνο, απόλυτα επίκαιρο, γουέστερν, ύμνο στην ανθρωπιά και την ελευθερία και ταυτόχρονα αιχμηρή καταγγελία απέναντι στη βία κάθε μορφής εξουσίας.

Λίγα λόγια για την ταινία: Το “Γλυκιά Πατρίδα” του σκηνοθέτη και διεθυντή φωτογραφίας Warwick Thornton έχει μια αίσθηση φλερτ της αυστραλιανής ιστορίας που αναμιγνύεται με τα κλασικά western. Κατά κάποιο τρόπο, είναι ένα πνευματικό πρελούδιο για το ντεμπούτο του Thornton , Samson & Delilah (2009) , μια σύγχρονη ματιά στην περιθωριοποιημένη κοινότητα των Αβοριγίνων της Αυστραλίας , με τις δυο ταινίες να προσφέρουν απεικονίσεις μιας κατακερματισμένης εθνικής ταυτότητας.

Η Γλυκιά Πατρίδα , όμως , είναι και κάτι παραπάνω. Είναι μια δυνατή καταγγελία ενάντια στο ρατσισμό και τη βία πάνω στην οποία δημιουργήθηκε η μοντέρνα Αυστραλία. Αντί να κάνει ένα βίαιο έπος γεμάτο τεστοστερόνη, ο Thornton συνθέτει ενα δράμα με συναισθηματικό βάθος και γενναιοδωρία , ενω καταφέρνει και παντρεύει με επιτυχία τους αρχετυπικούς χαρακτήρες και το σενάριο ενός παραδοσιακού γουέστερν με ένα κομμάτι της Ιστορίας της Αυστραλίας, της πολιτικής και των μύθων της. Ένα συγκλονιστικό γουέστερν: λυρικό, πανέμορφο, σκληρό, ηθικά καυστικό.

3/5

 

 

Che: Part Two

Υπόθεση: Αμέσως μετά την Κουβανική Επανάσταση, ο Τσε είναι πιο διάσημος και πιο ισχυρός από ποτέ. Ξαφνικά τα ίχνη του χάνονται μέχρι που εμφανίζεται στην Βολιβία. Εκεί θα οργανώσει μια μικρή ομάδα από Κουβανούς συντρόφους και Βολιβιανούς νεοσύλλεκτους με σκοπό να ξεκινήσουν τη μεγάλη επανάσταση της Λατινικής Αμερικής. Η Βολιβιανή επιχείρηση είναι μια ιστορία θυσίας και ιδεαλισμού. Ένας ανταρτοπόλεμος που καταλήγει σε αποτυχία και οδηγεί τον Τσε στον θάνατο. Μέσα από αυτή την ιστορία καταλαβαίνουμε γιατί ο Γκεβάρα παραμένει ένα σύμβολο ιδεαλισμού και ηρωισμού που ζει στις καρδιές των ανθρώπων όλου του κόσμου.

Λίγα λόγια για την ταινία: Χωρίς την διπλή αφήγηση του πρώτου μέρους ο Soderbergh  επικεντρώνεται μόνο στη δράση του Che στη Βολίβία , το έργο δεν δίνει κανένα στοιχείο σχετικά με τη δράση του πρωταγωνιστή στο Κονγκό , και με την ταινία να παρουσιάζεται συχνά φλύαρη και αργή με άσκοπες σκηνές που δεν έχουν καμία χρησιμότητα. Οι εσκεμένες παραλήψεις των έντονων στοιχείων της προσωπικότητάς του, της αποτυχημένης αποστολής του στο Κονγκό και η με ελλείψεις αφήγηση της δράσης του στη Βολιβία δείχνουν ότι υπήρχε μία εσκεμμένη ενέργεια η οποία αποσκοπούσε στο να μην φανούν οι αδυναμίες αυτού του ήρωα , αλλά να λειτουργήσει ως μια σχεδόν αγιοποίηση του ήρωα επαναστάτη. Ο Benicio Del Toro μέσα στο δέρμα του Che , δίνει μια ακόμη στιβαρή ερμηνεία , δείχνοντας με μοναδικό τρόπο την μοναξιά ενός συμβόλου μιας μεγάλης επανάστασης.

2.5/5

 

 

Three Peaks

Λίγα λόγια για την ταινία: Ο Άαρον προσκαλεί τη σύντροφό του, Λέα, και τον οκτάχρονο γιο της, Τρίσταν, σε μια εκδρομή στο βουνό. Αντί για μια αρμονική έναρξη της καινούργιας τους ζωής μαζί, το ταξίδι τούς επιφυλάσσει πολλά και δύσκολα εμπόδια, καθώς οι τρεις τους μάχονται για τη θέση τους στη νέα οικογένεια. Ψηλά στην περιοχή των Τριών Κορφών, ο Άαρον και ο Τρίσταν έρχονται αντιμέτωποι με την αγάπη και τον φόβο που τρέφουν ο ένας για τον άλλο, ενώ η Λέα βρίσκεται ανάμεσά τους, προσπαθώντας να σταθεροποιήσει το ιδιόμορφο αυτό τρίγωνο. Στην προσπάθειά του να κερδίσει την αποδοχή του αγοριού, που δείχνει μια ολοένα και πιο επιθετική συμπεριφορά απέναντί του, ο Άαρον παίρνει τον Τρίσταν ψηλά στο βουνό. Όταν, όμως, έρθει η ομίχλη και o Άαρον χάσει τον μικρό, το υπόγειο παιχνίδι εξουσίας ανάμεσά τους παίρνει μια επικίνδυνη τροπή…

Έχοντας κερδίσει το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν για το ντεμπούτο του «The River Used to Be a Man», ο Γιαν Τσάμπαϊλ επανέρχεται με μια ιστορία στην οποία ταυτότητες και συναισθηματικοί δεσμοί καταρρέουν στην σκιά παλαιολιθικών κοινωνικών εννοιών, όπως αυτή της «παραδοσιακής» μονοπυρηνικής οικογένειας. Ξεκινώντας ως ένα δράμα για την επώδυνη διαδικασία δημιουργίας μιας νέας οικογένειας και καταλήγοντας ως ένα ψυχολογικό θρίλερ επιβίωσης, το «Στις Τρεις Κορφές» κόβει την ανάσα όσο ανατέμνει δεξιοτεχνικά την περίπλοκη αλληλεπίδραση των χαρακτήρων του, αλλά και τις ανθρώπινες σχέσεις εν γένει, με ταιριαστό φόντο την -φαινομενικά ειδυλλιακή, αλλά στην πραγματικότητα γεμάτη κινδύνους- ορεινή φύση.

 

 

The Predator

Υπόθεση: Από τα πιο μακρινά σημεία του διαστήματος στους μικρούς δρόμους των προαστίων, το κυνήγι επιστρέφει στο σπίτι του. Τώρα, οι πιο θανάσιμοι κυνηγοί του σύμπαντος είναι πιο δυνατοί, πιο έξυπνοι και πιο φονικοί από ποτέ, έχοντας εξελιχθεί γενετικά με DNA από άλλα είδη. Όταν ένα νεαρό αγόρι προκαλέσει κατά λάθος την επιστροφή τους στη Γη, μόνο μια ετερόκλητη ομάδα πρώην στρατιωτών και μια καθηγήτρια εξελικτικής βιολογίας θα μπορέσουν να εμποδίσουν το τέλος του ανθρώπινου είδους.

Λίγα λόγια για την ταινία: Ήταν το Σωτήριον Έτος … του 1987 , όταν στόν κινηματογράφο βγαίνουν μια -λάθος- δυο ταινίες ορόσημο για τον κινηματογράφο. Predator & Robocop , δυο ταινίες που συνδύασαν το εξωπραγματικό με το γήινο με έναν μοναδικό τρόπο. Εμείς φυσικά θα ασχοληθούμε με την πρώτη και το (ατυχές) remake , sequel … ακριβώς δεν ξέρω.

Ο λόγος που ανέφερα τις παραπάνω ταινίες είναι απλός. Ταινίες σαν και αυτές δεν ξαναβγαίνουν. Γιατί; Γιατί ήταν τότε , όταν ο John McTiernan , ο οποίος την επόμενη χρονιά , (1988) , θα μας συστήσει το πιο Yippie–Ki-Yay μπάτσο της μεγάλης οθόνης , καπάρωσε τον super-star Arnie και άλλους εξι “ugly motherfuckers” , τούς έριξε  στήν πιο αφιλόξενη ζούγκλα που βρήκε και τούς έφερε αντιμέτωπους με την μεγαλύτερη -και αόρατη (το καλύτερο τρίκ)- κινηματογραφική απειλή , μετά φυσικά τα Alien του H.R. Giger , σε μια εποχή που το σινεμά του ποπ-κορν δεν είχε χάσει τελείως το μέτρο και που κρατούσε τις ισορροπίες ανάμεσα στη διασκέδαση αλλά και την ποιότητα , με το “Get To The Choppa!” του Schwarz να μνημονεύεται 31 ολόκληρα χρόνια μετά.

Το “The Predator” είναι η τέταρτη ταινία της κινηματογραφικής saga “Predator” (τεχνικά έκτο, αν συμπεριλάβει κανείς και τις ταινίες “Alien vs. Predator“) και η ταινία στήν οποία η Fox είχε ρίξει τα ρέστα της , ειδικά μετά το τρίτο μέρος του 2010. Παράλληλα ήταν και ενα ας το πούμε έργο ζωής για τον ηθοποιό , συγγραφέα και σκηνοθέτη Shane Black , o οποίος εμφανίστηκε στο κλασικό Predator σαν έκτακτος comic relief , καθώς η βασική του δουλειά στήν παραγωγή ήταν … η διόρθωση του σεναρίου όπου και αν χρειαζόταν. Ένας τύπος που γνωρίζει τα “μονοπάτια” γύρω την δράση των 80’s , με τα credit του να περιλαμβάνουν ταινίες όπως τα Lethal Weapon , The Last Boyscout και The Long Kiss Goodnight , μέχρι τον Iron Man της Marvel.

Και όμως … ο Black αποδεικνύεται ότι είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα που εξαπέλυσε ποτέ το franchise. Αόριστος και αντιπαθητικός , ο Predator του Black παίρνει ένα mix επιστημονικής φαντασίας και δράσης και το μετατρέπει σε μια κωμωδία , με τον ίδιο να τρέχει με την καμερά του χωρίς καμία αίσθηση μοντάζ ή ερμηνείας απο το cast του. Εκεί που ο  McTiernan μας είχε παγιδέψει με την εικόνα του Κυνηγού του , ο Black προσπαθεί με την ψευδαίσθηση μιάς 80’s b-movie περιπέτειας να μας πείσει οτι το μέγεθος και το gore μετράει (με το τελευταίο να μην είναι απαραίτητα κακό , αν φυσικά γίνεται σωστά).

Με κακά εως κρύα αστεία , μικρά και αυτιστικά παιδιά (που παίζουν την εξωγήινη τεχνολογία στα δάχτυλα) και με έναν πλαστικό ήρωα , το Predator έρχεται επικίνδυνα κοντά στο να φλερτάρει με το πλήρες χάος. Η τρίτη πράξη δεν βοηθά την κατάσταση , καθώς ο Black στρέφεται σε τυχαία κλιμακωτά γεγονότα για να εντοπίσει ένα τέλος για την ταινία του, χωρίς να απαντά ποτέ σε όλες τις ερωτήσεις που θέτει , καθώς τα εκτεταμένα reshoots που χρειάστηκε η ταινία δείχνουν περίτρανα την ζημιά που έχουν αφήσει πίσω τους , επεκτείνοντας την ταινία πολύ πριν από το φινάλε της με ατελείωτα κυνυγητά. Και το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω; O Black γίνεται ο αρχιτέκτονας του χτισίματος της οριστικής ταφόπλακας του brand name.

Αν μη τι άλλο, η κυκλοφορία του The Predator είναι μια μεγάλη δικαιολογία για να παρακολουθήσετε ξανά το πρωτότυπο. Εγώ ήδη ξεκίνησα … εσείς;

1.5/5

 

 

Juliet, Naked

Υπόθεση: Η Άννι έχει μακροχρόνια σχέση με τον Ντάνκαν, φανατικό θαυμαστή ενός ξεπεσμένου ροκ σταρ, ονόματι Τάκερ Κρόου. Ο Ντάνκαν είναι περισσότερο αφοσιωμένος στο μουσικό του είδωλο παρά στη σύντροφό του. Όλα αυτά μέχρι η Άννι να γνωρίσει τον Τάκερ…

Λίγα λόγια για την ταινία: Το «Η Τζούλιετ, Γυμνή» είναι η ιστορία τριών ανθρώπων που συνειδητοποιούν ότι έζησαν τις ζωές τους αλλιώς από ό,τι είχαν φανταστεί. Είναι μια ιστορία για την ενηλικίωση που μπορεί να (ξανα)συμβεί σε κάθε ηλικία. Ένα ιδιόρρυθμο ερωτικό τρίγωνο μεταξύ της Άννι, του Ντάνκαν και του Κρόου.

Η Άννι (Ρόουζ Μπερν) ζει εγκλωβισμένη σε μια πόλη μικρή για τα όνειρα και τις προσδοκίες της. Έχει μια πολυετή σχέση με τον Ντάνκαν (Κρις Ο’Ντάουντ) που λατρεύει σε υπερβολικό βαθμό έναν πρώην ροκ σταρ, τον Τάκερ Κρόου (Ίθαν Χοκ) και προσπαθεί να καταλάβει τι απέγινε ο ροκ σταρ μετά την μυστήρια εξαφάνισή του 25 χρόνια πριν. Ο Κρόου από την άλλη, έχει «εξαφανιστεί» από τον κόσμο, από πολλές του σχέσεις και από τα διάφορα παιδιά που έχει αποκτήσει μέσα στα χρόνια με διαφορετικές γυναίκες. Ζει στο γκαράζ της πρώην του, προσπαθώντας να είναι ο πατέρας του γιου του και αναρωτιέται γιατί η ζωή δεν εξελίχθηκε όπως περίμενε.

Οι ζωές τους θα διασταυρωθούν όταν ο Ντάνκαν, ιδρυτής ενός φαν κλαμπ προς τιμήν του Κρόου, θα θελήσει να δημοσιεύσει μια διθυραμβική κριτική για ένα ακουστικό ντέμο 25 χρόνων που ονομάζεται «Η Τζούλιετ, Γυμνή». Η Άννι όμως σε μια στιγμή επανάστασης θα δημοσιεύσει τη δική της κριτική που σίγουρα δεν μιλάει με τα καλύτερα λόγια. Προς έκπληξή της ο Τάκερ Κρόου θα επικοινωνήσει μαζί της και μεταξύ τους θα δημιουργηθεί μια σχέση που μπορεί να αλλάξει τις ζωές όλων.

Με πρωταγωνίστρια  για ακόμα μια φορά την ποπ κουλτούρα , το Juliet Naked γίνεται ένα βαθιά ανθρώπινο και συναισθηματικό ταξίδι , με οικείους χαρακτήρες και την εύθυμη και ειρωνική ματιά του Νικ Χόρμπι , βασισμένη στο best-seller του (High Fidelity, Για Ένα Αγόρι)  , μια συγκινητική ιστορία για την αγάπη, τη μοναξιά και την απροσδόκητη πορεία της ζωής.

2/5

 

 

The Spy Who Dumped Me

Λίγα λόγια για την ταινία: Η Audrey και η Morgan είναι δύο 30άρες κολλητές φίλες που ζουν στο Los Angeles και τελείως απρόσμενα βρίσκονται μπλεγμένες σε μία διεθνή συνομωσία όταν ο πρώην φίλος της Audrey εμφανίζεται στο διαμέρισμα τους με μία ομάδα αδίστακτων εκτελεστών να τον ακολουθεί. Εκπλήσσοντας ακόμα και τους ίδιους τους τους εαυτούς οι δύο κοπέλες ορμούν στην δράση καταστρώνοντας ένα σχέδιο για να σώσουν τον κόσμο ενώ τις αναζητούν στην Ευρώπη διάφοροί εκτελεστές αλλά και ένας γοητευτικός αλλά ύποπτος Άγγλος πράκτορας.

 

 

Brillantissime

Λίγα λόγια για την ταινία: Η Angela μοιάζει να ζει μια ονειρεμένη ζωή στη Νίκαια σε ένα όμορφο διαμέρισμα με τον αγαπημένο της σύζυγο και την έφηβη κόρη της. Την παραμονή των Χριστουγέννων όμως όλα μοιάζουν να καταρρέουν, όταν ο σύζυγός της ξαφνικά την εγκαταλείπει. Τότε η Angela αποφασίζει να αλλάξει τη ζωή της. Ένα πραγματικό στοίχημα, καθώς θα πρέπει να το κατορθώσει σε πείσμα της νευρωτικής κολλητής της, της τυρρανικής μητέρας της και του ψυχίατρου με τις πειραματικές μεθόδους. Η αισιόδοξη Angela ανανεώνει την προβληματική σχέση με την έφηβη κόρη της και ανοίγει τα φτερά της στη νέα ζωή ως ελεύθερη γυναίκα πια, γεμάτη όρεξη για καινούργιες περιπέτειες. Η νέα ζωή της δείχνει να έχει πολλές υποσχέσεις πια. Αλλά και πολλές ανατροπές…

 

 

Luis and the Aliens

Τι θα έκανες αν ξαφνικά ερχόσουν πρόσωπο με πρόσωπο με έναν, ή μάλλον τρεις εξωγήινους; Σε αυτή την ξεκαρδιστική ιστορία κινουμένων σχεδίων για όλη την οικογένεια, ένα μικρό αγόρι θα προσπαθήσει να λύσει τα προβλήματά του με τη βοήθεια των τριών θεότρελων νέων φίλων του… που τυχαίνει να μην είναι από το δικό μας πλανήτη! Γέλιο, περιπέτεια και συγκίνηση σε μια ιστορία για το μεγαλύτερο μάθημα για όλους: «οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγεις».

 

 

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ

 

Le Cercle Rouge/The Red Circle

Λίγα λόγια για την ταινία: «Ο Βούδας πήρε μια κόκκινη κιμωλία, έσυρε έναν κύκλο και είπε: Όταν οι άνθρωποι πρέπει να ξανασυναντηθούν κάποτε, ό,τι κι αν τύχει στον καθένα απ’ αυτούς, όσο διαφορετικούς δρόμους κι αν ακολουθούν, την ημέρα που πρέπει αναπόφευκτα θα ξανασμίξουν μέσα στον κόκκινο κύκλο».

Μετά την πρόσφατη αποφυλάκισή του, ένας ληστής συνεργάζεται με έναν δραπέτη και έναν διεφθαρμένο κι αλκοολικό αστυνομικό, οργανώνοντας τη μεγαλύτερη ληστεία διαμαντιών στο Παρίσι.
Στην προτελευταία του ταινία -γνωστή για τη μεγάλη διάρκεια της τελευταίας της σκηνής- ο Ζαν Πιερ Μελβίλ επιστρέφοντας στο γνωστό του περιβάλλον των ασπρόμαυρων γαλλικής ταινιών με γκάνγκστερ, συγκεντρώνει τρεις αρχετυπικούς σκληρούς τύπους που συναντούν το πεπρωμένο τους.

 

Δείτε εδω το trailer

 

Πηγή: newsmag.gr