Ο Αύγουστος μπορεί να έφτασε στο τέλος του , -και μαζί ανεπίσημα , το τέλος του καλοκαιριού- , οι διακοπές βέβαια για μερικούς καλά κρατούν , μια νεα όμως κινηματογραφική εβδομάδα , αλλά και σεζόν , ξεκινά. Και ξεκινά με πατημένο το γκάζι με οκτώ νέες ταινίες … και όπου βγεί.

Εντάξει , όμως , να ευλογήσουμε και τα κινημάτογραφικά μας “γένια” , η νεα σεζόν ξεκινά πολύ δυνατά , με έναν Tom Cruise που τα κάνει ολα και πάει την δράση και τα stunts σε άλλο level , με την έκτη του εκρηκτική (επικίνδυνη) αποστολή , ενω ο Logan Marshall-Green (γνωστός και ως Tom Hardy των φτωχών) “αναβαθμίζεται” μετά απο ένα ατύχημα και μεταμορφώνεται σε μια φονική μηχανή εκδίκησης , στήν ταινία του Leigh Whannell , Upgrade.

Ο Steven Soderbergh μας επισκέπτεται με το πρώτο μέρος της επικής του διλογίας με θέμα την εκρηκτική φιγούρα του Ernesto “Che” Guevara , που μπορεί να μετράει 10 χρόνια απο τότε που προβλήθηκε αλλά τώρα αποφάσισε να περάσει απο την χώρα μας , με τον βραβευμένο Benicio Del Toro , o Ian McEwan διασκευάζει σεναριακά ο ίδιος το best-seller του The Children Act , με τον Richard Eyre στήν σκηνοθεσία και τούς Emma Thompson και Stanley Tucci στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και ο Γεωργιανός σκηνοθέτης Ζάζα Ουρουσάτζε, που έγινε γνωστός με την πολυβραβευμένη ταινία του “Mανταρίνια” , μας διηγείται την Εξομολόγηση της Δασκάλας του Πιάνου (The Confession).

Οι Steve Coogan και Paul Rudd και η ιδιόρρυθμη και μάλλον δυσλειτουργική καθημερινότητά τους ως ζευγάρι , ανατρέπεται όταν ο δεκάχρονος εγγονός του πρώτου, Μπιλ, μετακομίζει μαζί τους , στήν ταινία Ideal Home , ο Μπενίτο Μουσολίνι επανεμφανίζεται κάτω από παράξενες συνθήκες , 80 χρόνια μετά το θάνατό του , σε μια πολιτική σάτιρα , ιταλικό ριμέικ της μιας γερμανικής ταινίας που ζωντανεύει τον εφιάλτη του φασισμού στο σήμερα , με τον τίτλο Κοίτα Ποιος Γύρισε (Sono Tornato) και o Ερνέστο Κοντρέρας μας διηγείται πως να Ονειρευόμαστε σε Αλλη Γλώσσα (Sueño en Otro Idioma).

 

Ας δούμε όμως αναλυτικά τις νέες ταινίες της εβδομάδας:

 

Che: Part One

Υπόθεση: Στις 26 Νοεμβρίου του 1956, ο Φιντέλ Κάστρο φτάνει στην Κούβα με 80 αντάρτες. Ανάμεσά τους είναι κι ο Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, ένας Αργεντίνος γιατρός που έχει τον ίδιο στόχο με τον Φιντέλ Κάστρο: την ανατροπή του διεφθαρμένου δικτάτορα Μπατίστα. Ο Τσε μαθαίνει γρήγορα την «τέχνη» του αντάρτικου και γίνεται απαραίτητο μέλος της ομάδας. Ρίχνεται στον αγώνα και κερδίζει την αναγνώριση των συντρόφων του αλλά και του Κουβανικού λαού. Η ταινία παρακολουθεί την ανοδική πορεία του στην Κουβανική Επανάσταση: από γιατρός γίνεται διοικητής και καταλήγει σε ήρωα της επανάστασης.

Λίγα λόγια για την ταινία: Ο Steven Soderbergh στήνει με μαεστρία το πορτρέτο του θρυλικού επαναστάτη μέσα από δύο ταινίες που έρχονται για πρώτη φορά στις ελληνικές αίθουσες. Αν και το έργο είναι βιογραφικό, ωστόσο ο Soderbergh δεν αρέσκεται στο να κάνει μία αναπαράσταση του βίου του προσώπου , -μιάς προσωπικότητας του εικοστού αιώνα που έχει πάρει πλέον μυθικές διαστάσεις- , καθώς αποδείδει με λεπτομέρεια την ψυχολογική και σωματική δύναμη που απαιτούνται για δύο εκστρατείες τέτοιου μεγέθους καθώς και την διαδικασία που οδηγεί έναν άνθρωπο με ακλόνητη θέληση να ανακαλύψει την ικανότητα που διαθέτει να εμπνέει και να καθοδηγεί τους άλλους.

Η ταινία κυλάει με εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς εκτυλίσεται με διαρκή φλάς μπάκ (που όμως δεν κουράζουν προσθέτοντας συνεχώς νέα στοιχεία) σε δυο επίπεδα. Το πρώτο σε ασπρόμαυρο φίλμ με κεντρικό κομμάτι την ομιλία του “κομαντάντε” στον Ο.Η.Ε. , ενω το δεύτερο είναι σε έγχρωμο φίλμ , όπου βλέπουμε την πορεία του Φιντελ Καστρο -μαζί η χωριστά με τον Che- στην κουβανική επανάσταση , εκεί όπου και διαμορφώνεται ως ηγετική μορφή της επανάστασης.

Στα πολλά συν της ταινίας , η αναπαράσταση της υστέρησης και φτώχειας την οποία βίωνε η Κούβα απο την δικτατορία του Μπατίστα , η χρήση της Ισπανικής γλώσσας η οποία προσθέτει ρεαλισμό και φυσικά η επιλογή του Benicio Del Toro , ο οποίος συμβάλει τα μέγιστα -και μετά απο έρευνα πολλών χρόνων- και αποδίδει με μια εξαιρετική ερμηνεία – η οποία μάλιστα βραβεύτηκε – την φλόγα και το πάθος του … Che.

3.5/5

 

 

Mission: Impossible – Fallout

Σύνοψη: Όταν μια αποστολή της υπηρεσίας IMF τελειώνει άσχημα, ο κόσμος θα έρθει αντιμέτωπος με ζοφερές συνέπειες. Καθώς ο Ίθαν Χαντ αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας την αρχική του αποστολή πάση θυσία, η CIA αρχίζει να αμφισβητεί την πίστη και τα κίνητρά του. Ο Χαντ βρίσκει τον εαυτό του να αγωνίζεται εναντίον επικίνδυνων εκτελεστών αλλά και πρώην συμμάχων, με τον χρόνο να μετράει αντίστροφα καθώς προσπαθεί να αποτρέψει μια παγκόσμια καταστροφή.

Διαβάστε την αποψή μας εδω

 

Sono Tornato

Σύνοψη: Ρώμη, σήμερα. 80 χρόνια μετά το θάνατό του, ο Μπενίτο Μουσολίνι επανεμφανίζεται κάτω από παράξενες συνθήκες στην Πιάτζα Βιτόριο. Ο πόλεμος έχει τελειώσει, η αγαπημένη του Κλαρέτα έχει χαθεί και τα πάντα φαίνεται να έχουν αλλάξει. Ο Αντρέα Καναλέτι, ένας νεαρός ντοκιμαντερίστας με μεγάλες φιλοδοξίες αλλά σχεδόν καμία επιτυχία, τυγχάνει να κινηματογραφήσει κατά λάθος την επιστροφή του δικτάτορα. Πιστεύοντας πως πρόκειται για μια πολύ πετυχημένη μεταμφίεση ενός σύγχρονου, ενδεχομένως σαλεμένου, συμπατριώτη του, ο Αντρέα αποφασίζει να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ γι’ αυτόν τον τέλειο μιμητή του Ντούτσε, ελπίζοντας πως θα αναγνωριστεί επιτέλους το ταλέντο του ως κινηματογραφικού δημιουργού. Οι δύο άντρες ξεκινάνε ένα σουρεαλιστικό ταξίδι στην Ιταλία κατά τη διάρκεια του οποίου συναντούν πολλούς και διάφορους Ιταλούς πολίτες. Η δημοτικότητα του Μουσολίνι πετάει στα ύψη, σε τέτοιο σημείο ώστε γίνεται ένας τηλεοπτικός σταρ. Νιώθοντας ξανά ισχυρός, ο Ντούτσε πιστεύει πως μπορεί να κυβερνήσει εκ νέου την Ιταλία! Τι θα γινόταν λοιπόν αν επέστρεφε για τα καλά;

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Το «Κοίτα ποιος γύρισε» δεν είναι μια ταινία για τον Μουσολίνι. Είναι μια ταινία για την Ιταλία του σήμερα. Ο Μουσολίνι επιστρέφει για να δείξει τη σύγχυσή μας, να αναδείξει τους φόβους μας, τις επιθυμίες μας. Όταν μαζί με τον Nicola Guaglianone καθίσαμε να γράψουμε το σενάριο της ταινίας, αποφασίσαμε κυρίως αυτό: δεν κρίνουμε τον Μουσολίνι, δεν ασχολούμαστε με τα πεπραγμένα του. Η Ιστορία τον έχει ήδη κρίνει. Αυτό που μας ενδιέφερε ήταν να δούμε πώς θα αντιδρούσαν οι Ιταλοί σήμερα απέναντι στον Μουσολίνι κι ανακαλύψαμε ενδιαφέροντα πράγματα.

Οι σύγχρονοι Ιταλοί, σε αντίθεση με τους Γερμανούς, δεν έχουμε αποτιμήσει σωστά τον δικτάτορά μας. Είναι σαν να έχουμε υποτιμήσει τον κίνδυνο, σαν να έχουμε ξεχάσει το μάθημα της ιστορίας. Αυτή είναι η ανησυχητική πτυχή της ταινίας μου. Μια ταινία, που χρησιμοποιεί, ειδικά στο πρώτο μέρος, έναν παιχνιδιάρικο τόνο, διαφορετικό όμως από εκείνον του Τσάπλιν στο «Μεγάλο δικτάτορα».
Οι θεατές αρχικά γελάνε, μετά όμως νιώθουν ντροπή από αυτό το γέλιο. Όταν αποκαλύπτεται το αληθινό πρόσωπο του λαϊκισμού δεν υπάρχει καμία πιθανότητα η ιστορία να επαναληφθεί ως φάρσα, με όλες τις φρίκες της.
Ο Μουσολίνι δεν είναι ξένος. Αποτελεί μέρος του ηθικού προβληματισμού για την Ιταλία. Η επιστροφή του αποτελεί έναν προγονικό φόβο. Και δείχνει πόσο έτοιμα είναι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να συμφιλιωθούν μαζί του. Όπως τότε έτσι και σήμερα.

Σε ότι αφορά τη χρήση της κινηματογραφικής γλώσσας, επέλεξα όλες τις δυνατότητες που μου παρέχει το σινεμά. Χρησιμοποίησα τη φόρμα του ντοκιμαντέρ με συνεντεύξεις προκειμένου να τονίσω τα ιταλικά πολιτικά ένστικτα, να τα αναδείξω, ξεκάθαρα και με ειλικρίνεια. Σε ότι αφορά τις κάμερες χρησιμοποίησα κινηματογραφικές κάμερες, τηλεοπτικές κάμερες, ακόμα και κάμερες από κινητό.
Η φωτογραφική τεχνική και η τεχνική γυρίσματος του διευθυντή φωτογραφίας μας Guido Michelotti είχε ως στόχο να δείξει την πραγματικότητα του κόσμου στην Ιταλία χωρίς πατίνα.
Χρησιμοποίησα αυτό το σύνολο γλωσσών και στυλ για να προσπαθήσω να δείξω την αλήθεια για το πλαίσιο μέσα στο οποίο επιστρέφει το ζόμπι, ένα ζόμπι που αρέσει σε πολλούς, επειδή δεν τους φοβίζει, επειδή θεωρούν ότι δεν είναι και τόσο ζωντανό.

 

 

Η Εξομολόγηση της Δασκάλας του Πιάνου (Beri/ The Confession)

Λίγα λόγια για την ταινία: Ο ιερέας Giorgi παίρνει δυσμενή μετάθεση σε ένα όμορφο αλλά απομονωμένο ορεινό χωριό. Προκειμένου να αποκτήσει επαφή με τους πιστούς και καθώς στο παρελθόν έχει σπουδάσει σκηνοθεσία, αποφασίζει να οργανώσει προβολές ταινιών σε έναν αυτοσχέδιο κινηματογράφο για το ποίμνιό του. Εκεί όλοι του μιλούν για την Λίλη, την δασκάλα του πιάνου, και την ομοιότητά της με την Μέριλιν Μονρόε. Όμως, η γνωριμία του μ’ εκείνην θα αποβεί μοιραία…

«Η εξομολόγηση της δασκάλας του πιάνου» είναι η νέα ταινία του σκηνοθέτη Ζάζα Ουρουσάτζε, που έγινε γνωστός με την πολυβραβευμένη αριστουργηματική ταινία του «Τα μανταρίνια» “TANGERINES” (2013) υποψήφια για Οσκαρ καλύτερης Ξένης Ταινίας και Χρυσή Σφαίρα το 2015.

 

 

Upgrade

Υπόθεση: Σε ένα κοντινό μέλλον, όπου ο κόσμος ελέγχεται αποκλειστικά από τα κομπιούτερ, ένας άνδρας που δεν εμπιστεύεται καθόλου την τεχνολογία χάνει τη γυναίκα του κατά τη διάρκεια μιας ληστείας, ενώ ο ίδιος μένει καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι. Όταν του προτείνουν μια πειραματική θεραπεία, κατά την οποία θα αποκτήσει ένα εμφύτευμα που θα τον εξουσιάζει απόλυτα δίνοντάς του απεριόριστες δυνατότητες, εκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη θα αποδεχτεί την προσφορά προκειμένου να εκδικηθεί.

Διαβάστε την γνώμη μας εδω

 

Ideal Home

Σύνοψη: Ο αυτάρεσκος, εγωκεντρικός και αμετανόητα ανώριμος Εράσμους (Steve Coogan) είναι ο λαμπερός παρουσιαστής μιας επιτυχημένης μαγειρικής εκπομπής σε παραγωγή του ταλαίπωρου συζύγου του Πολ (Paul Rudd) με έδρα το εξωτικό Σάντα Φε. Η ιδιόρρυθμη και μάλλον δυσλειτουργική καθημερινότητα του ζευγαριού , που τσακώνεται συνεχώς , θα ανατραπεί όταν ο δεκάχρονος εγγονός του Εράσμους , Μπιλ , μετακομίσει μαζί τους.

Ο απολαυστικός κωμικός Steve Googan («Philomena», σειρά ταινιών «Night at the Museum», «Tropic Thunder») βρίσκει το ταίρι του στον ταλαντούχο Paul Rudd («Ant-Man», «Anchorman 1 & 2», «This is 40») και οι δυο τους βρίσκουν το δάσκαλο τους στο πρόσωπο ενός δεκάχρονου αγοριού που θα τους μάθει ένα δυο πράγματα για την αγάπη και την οικογένεια.

Λίγα λόγια για την ταινία: Μια εγκάρδια, ξεκαρδιστική και σύγχρονη κωμωδία για την οικογένεια, την αγάπη -και τη μαγειρική- στα χρόνια της ισότητας στο γάμο και της αποδοχής του διαφορετικού. Οι δύο πρωταγωνιστές με τις ερμηνείες τους (ειδικά ο Paul Rudd) περνάνε όλες τις κακουχίες ενός μακροχρόνιου και κουρασμένου ομόφυλου γάμου, καθώς εκτοξεύουν αφοπλιστικά καυστικές ατάκες, χωρίς ποτέ να χάνουν το συναίσθημα μπροστά στα απρόοπτα της ζωής , και μαζί με τον Άντριου Φλέμινγκ (μέσα απο στοιχεία αυτοβιογραφικά) αναγνωρίζουν την ικανότητα και το δικαίωμα , πως η ομοφυλοφιλία δεν είναι το μεγάλο εμπόδιο για την ανατροφή ενός παιδιού.

2/5

 

 

The Children Act

Σύνοψη: Η Φιόνα ζει στο Λονδίνο και είναι μια διακεκριμένη δικαστής που προεδρεύει με ήθος, σοφία και συμπόνοια σε περίπλοκες υποθέσεις οικογενειακού δικαίου. Ο υπέρογκος φόρτος εργασίας, της έχει στοιχήσει στην προσωπική της αφού ο γάμος της με τον Αμερικάνο καθηγητή Τζακ βρίσκεται σε αδιέξοδο. Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή σε προσωπικό επίπεδο η Φιόνα καλείται να αποφασίσει για μία πολύ επείγουσα υπόθεση, αυτή του Άνταμ ενός νεαρού που αρνείται την μετάγγιση αίματος που θα του σώσει την ζωή. Ο Άνταμ σε 3 μήνες θα γιορτάσει τα 18α γενέθλια του αλλά νομικά για την ώρα, είναι ένα παιδί. Θα πρέπει η Φιόνα να τον αναγκάσει να ζήσει; Η δικαστής επισκέπτεται τον Άνταμ στο νοσοκομείο και η συνάντηση τους έχει μεγάλη συναισθηματική επίδραση και στους δύο, ξυπνώντας νέα δυνατά συναισθήματα στον νεαρό άνδρα και παλιά γνώριμα αλλά ξεχασμένα συναισθήματα στην Φιόνα.

Λίγα λόγια για την ταινία: Δεύτερη ταινία , βασισμένη σε best-seller του Ιαν ΜακΓιούναν , σε διαστημα μίας εβδομάδας (μετά το On Chesil Beach) η οποία και διηγείται κινηματογραφικά δυο παράλληλες στην ουσία ιστορίες, που όμως αφορούν το ίδιο πρόσωπο -την Φιόνα διακεκριμένη δικαστής- , χωρίς όμως να ξεκαθαρίζει τελικά ποιο είναι το κρυφό νήμα που τις ενώνει , και βάζει τον θεατή στήν θέση του να αποφασίσει ποιά είναι τελικά τα πραγματικά κίνητρα της ηρωίδας. Ο Ρίτσαρντ Έιρ με μια σχεδόν τηλεοπτική προσέγγιση παραδίδει ένα ευαίσθητο, στοχαστικό δράμα σχετικά με περίπλοκα ζητήματα , όπου σε μερικά σημεία χάνει την συνοχή του – ειδικά με το subplot της κρίσης που διέρχεται ο γάμος της – αλλά έχει σαν ατού την λεπτότητα και την δεξιοτεχνία , μιάς ερμηνείας ως υπενθύμιση του στρατοσφαιρικού ταλέντου της Emma Thompson.

2.5/5

 

 

Sueño en Otro Idioma/ I Dream in Another Language

Σύνοψη: Ο Μαρτίν είναι ένας νεαρός, παθιασμένος γλωσσολόγος. Στο πλαίσιο της έρευνάς του πηγαίνει στην μεξικάνικη ενδοχώρα, σε μια συγκεκριμένη περιοχή, όπου παλιότερα μιλιόταν από τους ιθαγενείς η γλώσσα Ζικρίλ. Πλέον, την μιλάνε μόλις τρεις μεγάλης ηλικίας άνθρωποι στον κόσμο: μια γυναίκα και δύο άντρες. Όταν η γυναίκα πεθαίνει, μένουν μόνον ο δον Εβαρίστο και ο δον Ισάουρο, ως οι μοναδικοί που γνωρίζουν τη συγκεκριμένη γλώσσα. Ο Μαρτίν θέλει να τους βάλει να συνομιλήσουν έτσι ώστε να καταγράψει τους διαλόγους τους και να μελετήσει τη γλώσσα προκειμένου να τη διατηρήσει ζωντανή, να μην πεθάνει μαζί τους.

Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: οι δύο γέροι χωρικοί είναι μαλωμένοι και δεν έχουν ανταλλάξει κουβέντα εδώ και 50 χρόνια. Για ποιον λόγο μάλωσαν οι δύο τους, ενώ στα νιάτα τους ήταν κολλητοί φίλοι; Μήπως ευθύνεται μια γυναίκα για τον καυγά τους; Ή υπάρχει κάποιο άλλο καλά κρυμμένο μυστικό; Ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για να βρει κανείς εξιλέωση; Πού βρίσκεται αυτό το εξωτικό μέρος όπου λέγεται πως κατοικεί η αληθινή αγάπη; Και είναι σήμερα η γλώσσα που μιλούν οι ερωτευμένοι καταδικασμένη να μείνει αμετάφραστη;

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Γεννήθηκα στην πόλη Τεχουαντεπέκ και η γιαγιά μου μιλούσε τη γλώσσα Ζαποτέκο. Όταν ήμουν παιδί δεν μου άρεσε να την ακούω να μιλάει τη συγκεκριμένη γλώσσα. Προτιμούσα να μιλάει ισπανικά. Τότε, όμως, δεν μπορούσα να καταλάβω τι σήμαινε για εκείνην το να χάσει την επαφή της με το παρελθόν και τις ρίζες της. Που, τελικά, ήταν και οι δικές μου ρίζες. Σήμερα, μετανιώνω που δεν έμαθα περισσότερα πράγματα από εκείνη τη χαμένη γνώση. «Sicarú Guyee» είναι η μόνη φράση την οποία θυμάμαι. Για μένα, το να αναφέρεσαι στο θάνατο μιας γλώσσας ουσιαστικά αποτελεί το έναυσμα για μια συζήτηση η οποία αντικατοπτρίζει τη σημερινή πραγματικότητα. Μια συζήτηση που θέτει ως θέμα και το πώς η διαρκής εξαφάνιση της ταυτότητάς μας είναι απότοκο της λεγόμενης προόδου ή του γεγονότος ότι απλά δεν μας νοιάζει πια. Στην εποχή μας βιώνουμε μια κρίση όχι μόνο στο Μεξικό αλλά σε πολλά μέρη του κόσμου. Μια κρίση που σχετίζεται με τη διατήρηση των αυθεντικών γλωσσών, οι οποίες τείνουν να εξαφανιστούν εξαιτίας της πολιτισμικής πίεσης, της επιβολής των κυρίαρχων γλωσσών αλλά και της μετανάστευσης ανθρώπων που ψάχνουν την τύχη τους μακριά από τον τόπο καταγωγής τους.

Πολύ σπάνια σκεφτόμαστε τι πραγματικά μπορεί να σημαίνει αυτό και ποιες είναι οι συνέπειές του. Όταν πεθαίνει μια γλώσσα, ένα μοναδικό όραμα για τον κόσμο χάνεται για πάντα. Κάθε γλώσσα αποτελεί έναν θησαυρό της ανθρώπινης δημιουργικότητας. Κάθε γλώσσα σχηματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια αιώνων. Και κάθε γλώσσα υπάρχει εξαιτίας της ανάγκης μας να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας ιδέες, συναισθήματα και γνώση. Αυτή η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. «Sicarú Guyee»: Απολαύστε το ταξίδι!

 

Πηγή: newsmag.gr