Οκτώ νέες ταινίες, θα ψάξουν το κοινό τους, και σε αυτή την γεμάτη κινηματογραφική εβδομάδα, με την οποία μας αποχαιρετά ο Οκτώβριος.
“Hands down”, που λένε και τα Αμερικανάκια, τον τίτλο για την καλύτερη ταινία της εβδομάδας, κερδίζει η νεα και εξαιρετικά συγκινητική ταινία του Παντελή Βούλγαρη “Το Τελευταίο Σημείωμα“, στο Νο 2 συναντάμε τον Vince Vaughn σε ενα ρόλο έκπληξη στήν ταινία -που σίγουρα θα γίνει cult- Brawl in Cell Block 99, ενω στο Νο 3 έχουμε το βασισμένο σε αληθινά γεγονότα The Nile Hilton Incident.
Απο εκεί και κάτω …το χάος. Έχουμε την νεα (αλλά άνιση) σκηνοθετική δουλειά του George Clooney και σε σενάριο Ethan και Joel Coen (παρακαλώ), με τον τίτλο Suburbicon, την Halle Berry να κυνηγάει τούς απαγωγείς του γιού της, σε μια φθηνή απομίμηση του Taken με τον τίτλο Kidnap, την χλιαρή και προβλέψιμη ρομαντική κωμωδία Home Again με την Reese Witherspoon, την “Ημέρα της Μαρμότας” σε slasher με τον τίτλο Happy Death Day και κλείνουμε με την νέα παιδική/εφηβική ταινία Lego Ningago.
Ας δούμε όμως αναλυτικά τις νέες ταινίες, αυτής της εβδομάδας:
Το Τελευταίο σημείωμα
Υπόθεση: Τέσσερα χρόνια μετά την «Μικρά Αγγλία», ο Παντελής Βούλγαρης, επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη και καταπιάνεται με μια από τις πιο γνωστές σελίδες της πρόσφατης ελληνικής Ιστορίας, την εκτέλεση από τους Γερμανούς κατακτητές διακοσίων αγωνιστών την 1η Μαΐου 1944 στην Καισαριανή, ως αντίποινα για τη δράση της ελληνικής Αντίστασης.
Υπόθεση: Η ζωή του Μπράντλεϊ καταρρέει: ενώ ο γάμος του με τη Λόρεν μοιάζει να είναι τελειωμένη υπόθεση, χάνει και τη δουλειά του. Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο, αποφασίζει να δουλέψει ως βαποράκι ναρκωτικών. Δεκαοχτώ μήνες αργότερα, ο Μπράντλεϊ και η έγκυος Λόρεν ζουν το αμερικανικό όνειρο του κέρδους και της πολυτέλειας. Όταν όμως μια παράδοση πάει στραβά, εκείνος καταλήγει στη φυλακή, υποχείριο μιας συμμορίας που τον υποχρεώνει σε πράξεις βίας.
Η υπόθεση δολοφονίας όμως της διάσημης τραγουδίστριας, θα γίνει “σπίθα” για να κινητοποιηθεί ένα κράτος που μέχρι τότε σιωπούσε, και ο Νορεντίν θα έρθει αντιμέτωπος κυρίως με τον ευατό του, ενώνοντας το προσωπικό με το κοινωνικό , συνδυάζοντας έτσι την αστυνομική υπόθεση με την σκληρή πολιτική πραγματικότητα, και δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον Σάλεχ, μέσα απο τα εντυπωσιακά ως και συγκλονιστικά του πλάνα, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, να καταγράψει τις αιτίες που οδήγησαν την χώρα σε αυτή την κατάσταση.
3/5
Έχοντας ουσιαστικά δυο διαφορετικά σενάρια στα χέρια της (το ένα του Clooney και του Heslov, που βασίζεται στα αληθινά γεγονότα των ρατσιστικών ταραχών στο Λεβιτάουν της Πενσιλβάνια το 1957, και των Coen), η συγγραφική ομάδα προσπαθεί να φτιάξει μια κοινή ιστορία, μια προσπάθεια όμως που δεν ευδοκιμεί και που φυσικά δεν λειτουργεί πάντα, κυρίως όμως γιατί ο Clooney προσπαθεί να κάνει μια ταινία/μίξη ανάμεσα στο καυστικό χιούμορ των Coen, ειδικά με τον χαρακτήρα του Oscar Isaac (βλέπε Fargo) και στο χιτσκοκικό θρίλερ, μια οικογενειακή και μια βαθιά πολιτική ταινία, με την οικογένεια των Αφρο-αμερικανών να στοχοποιείται και να γίνεται αντικείμενο βίας απο τους “γείτονές” τους, με την πραγματική απειλή όμως να βρίσκεται στο ακριβώς απέναντι σπίτι, αν και κανείς δεν θέλει να την δει και να την ακούσει, υπογραμμίζοντας έτσι ότι ο κίνδυνος δεν βρίσκεται εκεί που οι προκαταλήψεις υποδεικνύουν.
Υπόθεση: Μια μέρα στο πάρκο μετατρέπεται σε εφιάλτη, όταν η Κάρλα αντιλαμβάνεται ότι άγνωστοι αρπάζουν τον εξάχρονο γιο της, τον πετάνε στο πίσω μέρος ενός αυτοκινήτου και εξαφανίζονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Το αυτοκίνητο δεν έχει πινακίδες κυκλοφορίας και η Κάρλα δεν έχει κινητό για να καλέσει την αστυνομία. Της μένει μόνο μια επιλογή, αν δεν θέλει να χάσει το παιδί της για πάντα: να καταδιώξει η ίδια το άγνωστο αυτοκίνητο.
1,5/5
Άποψη: Η “Μέρα της Μαρμότας” σε ενα slasher φίλμ …PG-13 (!). Νομίζω δεν χρειάζεται να συνεχίσω …αλλά θα το κάνω …για λίγο.Αν και η υπόθεση της δολοφονίας (αν είναι υπόθεση), που παρακολουθούμε μέσα απο τέσσερα κινηματογραφικά μέρη, μιας νεαρής δεν προσφέρεται για ένα ανάλαφρο θέαμα,ο σκηνοθέτης Κρίστοφερ Μπ.Λάντον (Paranormal Activity: The Marked Ones) εντούτοις προσπαθεί να εμπλουτίσει την ταινία με κάποιες κωμικές νότες, προσεγγίζοντας έτσι ένα πιο νεανικό κοινό, πράγμα όμως που τελικά δημιουργεί μια ασάφεια ως προς το τελικό αποτέλεσμα που θέλει να μας δείξει.
Τα διαρκή repeat που περνάει η Τρι θα είχαν ενδιαφέρον, αν υποστηρίζονταν από δυνατές ερμηνείες (που φυσικά δεν υπάρχουν), ξοδεύοντας έτσι μια καλή ιδέα, αν και όχι πρωτότυπη, να πάει στράφι, σε μια ταινία που ματαίως αναζητεί μια ταυτότητα.
1/5
Άποψη: Η Χέιλι Μέγιερς- Σιερ, ακολουθώντας τα χνάρια της μητέρας της Νάνσι Μέγιερς, συστήνεται στο κοινό μέσα από μια ανάλαφρη οικογενειακή κομεντί, που ανταποκρίνεται στα χολιγουντιανά στάνταρ.Η νεαρή σκηνοθέτης φαίνεται πως έχει κάνει διατριβή στη συνταγή της “μαμάς”- που εδώ έχει αναλάβει τον ρόλο του παραγωγού- και φτιάχνει μια ταινία προς τέρψιν της οικογένειας. Και πράγματι τα καταφέρνει καλά, αφού και ευχάριστο κλίμα διαθέτει και τρυφερά συναισθήματα προκαλεί, ενώ προσθέτει και μια art πινελιά, αποκαλύπτοντας – με μέτρο πάντα- τα παρασκήνια της κινηματογραφικής βιομηχανίας, ενω η Reese Witherspoon, μετά το δυναμικό come back με την σειρά Big Little Lies, προσθέτει μια ακόμη καλή ερμηνεία στο παλμάρε της.
2/5
Η πρώτη ταινία Lego Ninjago, που ακολουθεί τα χνάρια του «The Lego Movie».
H μάχη για την Πόλη του Ningago καλεί σε δράση τον νεαρό Λόιντ, αλλιώς και Πράσινο Νίντζα, μαζί με τους φίλους του, που είναι όλοι μυστικοί πολεμιστές και Lego Master Builders. Υπό την καθοδήγηση του σοφού και σπιρτόζου κουνγκ φου Mάστερ Γου, πρέπει να νικήσουν τον κακό Άρχοντα Γκάρμα-ντον, τον Χειρότερο Τύπο όλων των Εποχών, που τυγχάνει να είναι και ο μπαμπάς του Λόιντ.
Φέρνοντας αντιμέτωπους πολεμιστή εναντίον πολεμιστή και πατέρα απέναντι σε γιο, η επική αναμέτρηση θα τεστάρει αυτή τη δυνατή και απείθαρχη ομάδα των σύγχρονων Nίντζα, που πρέπει να μάθουν να κάνουν στην άκρη το εγώ τους, και να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να απελευθερώσουν την αληθινή τους δύναμη.
Προβάλλεται επίσης:
Η Μέρα που Διήρκεσε 21 Χρόνια
Πολιτικό ντοκιμαντέρ για το στρατιωτικό πραξικόπημα στη Βραζιλία το 1964.
Ένα ιστορικό ντοκιμαντέr, με ξεκάθαρες θέσεις, που παρέχει αποδείξεις για τη χειραγώγηση και τη χρηματοδότηση των επενδύσεων από την πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης για τη διεξαγωγή του στρατιωτικού πραξικοπήματος στη Βραζιλία το 1964.
Μέσα από ένα πλούσιο αρχειακό ντοκιμαντέρ υλικό και συνεντεύξεις, ο Ταβαρές εξετάζει τους τοπικούς παράγοντες και την εμπλοκή των ΗΠΑ, εστιάζοντας την προσοχή του θεατή στους μηχανισμούς που τελικά διαμόρφωσαν την πολιτική κατάσταση όχι μόνο στη χώρα, αλλά και σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική.
Πηγή: newsmag.gr
Comments