Με την Αθήνα να αδειάζει με γοργούς ρυθμούς , μια βόλτα σε κάποιο θερινό -για όσους έχουν μείνει πίσω- με μια μπύρα στο χέρι και χαλαρή διάθεση … νομίζω οτι επιβάλεται. Αν και διανύουμε την πιο “νεκρή” κινηματογραφική εβδομάδα (μάζι με την επόμενη) , δεν φαίνεται να στάθηκε εμπόδιο στήν έξοδο πέντε ολοκαίνουργιων ταινιών.

Πραγματικά … το κινηματογραφικό “μενού” τούτης της εβδομάδας , έχει τα πάντα. Το blockbuster απο την Νότια Κορέα … όπου ένας ιός εξελίσσεται σε πανδημία και μεταμορφώνει τους κατοίκους της σε ζωντανούς νεκρούς , με τον τίτλο Train to Busan , το road movie νοσταλγίας , Kodachrome , μια ταινία για την χαμένη μαγεία του φίλμ , το αργεντίνικο αστυνομικό θρίλερ – κάντο όπως η Agatha Christie – μυστηρίου Έγκλημα στην Αμμοθύελλα (Los que Αman Οdian) , την γαλλική δραμεντί και τεράστια εμπορική επιτυχία Για Καλό και Για Κακό (Ôtez-moi d’ un Doute) και την επίσης γαλλική κωμωδία Marry me Dude , μια ταινία πάνω σε έναν… διαφορετικό λευκό γάμο.

Κλείνουμε με την φοβερή τριάδα επανεκδόσεων. Την πολυβραβευμένη ταινία ύμνος στον κινηματογράφο με την υπογραφή του Giuseppe Tornatore και την μουσική επιμέλεια του Ennio Morricone , Σινεμά ο Παράδεισος (Nuovo Cinema Paradiso) , η οποία ξαναβγαίνει στις ελληνικές αίθουσες, 30 χρόνια μετά την πρώτη του προβολή , το αριστουργηματικό νεονουάρ του Jean-Pierre Melville , ο Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο (Le Samurai) με τους Alain Delon, Nathalie Delon, και François Périer , και το συναρπαστικό πολιτικό θρίλερ του Sydney Pollack , Three Days of the Condor , με τούς Robert Redford και Faye Dunaway στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

 

Ας δούμε όμως αναλυτικά τις νέες ταινίες της εβδομάδας:

 

Train to Busan

Υπόθεση: Ένας άγνωστου ταυτότητας ιός σαρώνει τη Νότια Κορέα, εξελίσσεται σε πανδημία και μεταμορφώνει τους κατοίκους της σε ζωντανούς νεκρούς. Η Κυβέρνηση αναγκάζεται να θέσει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αλλά ούτε η κήρυξη του στρατιωτικού νόμου είναι αρκετή. Οι μοναδικοί σώοι επιβάτες μιας υπερταχείας με προορισμό το Μπουσάν, που έχει αποκλείσει τη μετάδοση του ιού, πρέπει να παλέψουν μέχρι θανάτου για να επιβιώσουν. Ο Seok-woo, ένας χωρισμένος χρηματιστής, θα πολεμήσει με νύχια και με δόντια για να σώσει τη μικρή του κόρη. Στα 453 χιλιόμετρα αυτής της αιματηρής διαδρομής, θα κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν ζωντανοί.

Λίγα λόγια για την ταινία: Βραβευμένο ως Καλύτερη Ταινία και Καλύτερη Ασιατική Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Fantasia του Montreal, το κορεάτικο blockbuster (μπορεί να άργησε λίγο να έρθει απο τα μέρη μας),  καθηλώνει με το απτόητο θέαμα του και καταιγιστική του δράση, αλλά και μια συγκινητική ιστορία μέσα στην καρδιά της περιπέτειας.

Ο σκηνοθέτης Yeon Sang-ho , με θητεία στόν τομέα των ταινιών manga – μάλιστα το Train to Busan αποτελεί το sequel της anime ταινίας Seoul Station (2016) , όπου τα γεγονότα της ταινίας λαμβάνουν χώρα στη Σεούλ πριν η επιδημία φτάσει στο Μπουσάν – με την νέα του ταινία-φαινόμενο ξαναβάζει δυναμικά την Νότιο Κορέα στον χάρτη του σινεμά τρόμου με τις χαρακτηριστικές ορδές ζωντανών νεκρών να απειλούν όποιον βρίσκεται στο διάβα τους. Κινηματογραφημένη με συνέπεια, αξιοποιεί όλα τα εργαλεία του είδους και χτίζει με νεύρο μια όλο και πιο αγωνιώδη και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα για τους λιγοστούς εναπομείναντες αμόλυντους πρωταγωνιστές της -καταδικασμένους σε ένα εφιαλτικό δρομολόγιο-, χωρίς να στερείται συναισθηματισμού ή ακόμα και νύξεων ταξικής φύσης. Μια εκστατική ταινία που, όπως τα λαίμαργα ζόμπι της (η λέξη αναφέρεται μόνο μια φορά σε ολόκληρο το φίλμ), ρουφάει τον θεατή για να συνεχίσει ακάθεκτη όλο ενθουσιασμό, ζωντάνια και έκρηξη συναισθημάτων.

3/5

 

 

Kodachrome

Υπόθεση: Διαζευγμένος και στα πρόθυρα να χάσει τη δουλειά του, ο Ματ (Jason Sudeikis) αιφνιδιάζεται από την απρόσμενη επίσκεψη της Ζούι (Elizabeth Olsen) , της κοπέλας που προσέχει τον άρρωστο και χρόνια αποξενωμένο πατέρα του Μπεν (Ed Harris).

Η Ζούι τον ενημερώνει ότι ο πατέρας του, ένας διάσημος φωτογράφος, είναι βαριά άρρωστος και του ζητάει να τους συνοδεύσει μέχρι το Κάνσας. Εκεί , ο Μπεν σκοπεύει να εμφανίσει φωτογραφίες τραβηγμένες σε Kodachrome , λίγο πριν κλείσει το τελευταίο εργαστήριο εμφάνισης αυτού του φιλμ που η Kodak αποσύρει οριστικά από την αγορά. Με τα 4 καρούλια ανά χείρας, οι 3 τους θα κάνουν ένα αποκαλυπτικό και λυτρωτικό ταξίδι.

Λίγα λόγια για την ταινία: 29 Δεκεμβρίου, 2010. Η εφημερίδα New York Times δημοσιεύει ένα άρθρο για τις τελευταίες μέρες του φιλμ Kodachrome. Ο αρθρογράφος είχε μάθει ότι το τελευταίο μηχάνημα στον κόσμο που εμφάνιζε Kodachrome σε ένα εργαστήρι στο Κάνσας, θα έβγαινε εκτός λειτουργίας.
Στην εποχή της έκρηξης τεχνολογίας, αυτή η ιστορία έμπαινε σαν υποσημείωση στην τεράστια ιστορία του φιλμ. Δεν ήταν απλώς μία ακόμα νεκρολογία, αφού πολλοί ήταν οι φωτογράφοι οι οποίοι έφτασαν στο Κάνσας εν είδει προσκυνήματος.

Και ήταν αυτές , οι προσωπικές ιστορίες των φωτογράφων που έστειλαν καρούλια με φιλμ ή που ταξίδεψαν μέχρι το Κάνσας (από 6 διαφορετικές ηπείρους) οι οποίες έδωσαν ανθρώπινη διάσταση στο γεγονός αλλά και τη σπίθα για την ταινία.

Βασισμένο , λοιπόν , στην αληθινή ιστορία του Kodachrome, ενός φιλμ που αποσύρθηκε οριστικά από την αγορά με την επικράτηση της ψηφιακής τεχνολογίας, το εύστοχο και διεισδυτικό σενάριο του Jonathan Trooper («Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε») εξερευνά την οικογενειακή δυναμική με όλα τα λάθη και τις παραδοχές που χρειάζονται για να φτάσει κανείς στη λύτρωση και παρακολουθεί τρεις βαθιά ανθρώπινους χαρακτήρες σε ένα ταξίδι που θα τους αλλάξει , σε έναν κόσμο που αλλάζει από το αναλογικό στο ψηφιακό.

Η ταινία αφορά τρεις ανθρώπους που προσπαθούν να βρουν τον δρόμο τους σε έναν κόσμο που αλλάζει από τον κόκκο στα pixels, από το βινύλιο στα mp3, από το αναλογικό στο ψηφιακό. Βρίσκονται μπλεγμένοι μεταξύ τους, αλλά ο καθένας ξεχωριστά μαθαίνει να δέχεται τα λάθη του παρελθόντος για να προχωρήσει με τη ζωή του, να βρει την αγάπη και την αποδοχή σε μέρη που δεν το φανταζόταν.

Ο Ed Harris με την επιβλητική του ερμηνεία μας μεταφέρει το πάθος του για την φωτογραφία , το οποίο ήταν η νέμεσις της οικογένειας του και των προσωπικών του σχέσεων , και δείχνει , στο τέλος της ζωής του, να καταλαβαίνει τι έχει θυσιάσει για την τέχνη και υποφέρει. Οι Jason Sudeikis και Elizabeth Olsen με μέτρο αφήνουν και αυτοί το στίγμα τους στο φίλμ , ενα φίλμ το οποίο φυσικά ο σκηνοθέτης Mark Raso γύρισε σε 35mm.

Μια πραγματικά όμορφη ταινία για την χαμένη μαγεία του “αναλογικού” , η οποία μετά το πέρας της , μας κάνει να “προσγειωθούμε” στήν “ψηφιακή” πραγματικότητα στήν οποία και ζούμε.

3/5

 

 

Los que aman odian/ In Love and In Hate

Υπόθεση: Αργεντινή, μέσα της δεκαετίας του ’40. Ο Ενρίκε Ούμπερμαν είναι ένας μοναχικός μεσήλικας εργένης γιατρός, που χρειάζεται επειγόντως διακοπές για να ξεκουραστεί. Επιλέγει να πάει στο ξενοδοχείο της ξαδέρφης του, που βρίσκεται σε μια ερημική παραλία. Για κακή του τύχη, η γυναίκα την οποία ήθελε να ξεχάσει καθώς τον πλήγωσε ανεπανόρθωτα, βρίσκεται εν αγνοία του στο ίδιο ξενοδοχείο. Πρόκειται για τη Μαίρη, μια εξωστρεφή και πανέμορφη 20χρονη μεταφράστρια, η οποία ξελόγιασε τον γιατρό αλλά διέκοψε την καυτή τους σχέση όταν απλά τον βαρέθηκε. Η Μαίρη δεν είναι μόνη της στο ξενοδοχείο. Μαζί της είναι η αδελφή της με τον αρραβωνιαστικό της, ο οποίος τυγχάνει να είναι ένας ακόμα από τους πρώην εραστές της Μαίρης. Η ζήλια και το πάθος ξεχειλίζουν στον μικρόκοσμο που δημιουργείται στο ξενοδοχείο έως ότου, μια μέρα, μετά από μια έντονη αμμοθύελλα, μια δολοφονία λαμβάνει χώρα. Και οι πάντες είναι ύποπτοι καθώς, κάποια στιγμή, όλοι αγαπούσαν και μισούσαν το δολοφονημένο άτομο.

Λίγα λόγια για την ταινία: Βασισμένη στο βιβλίο «Όποιος αγαπά μισεί» (εκδόσεις Αλεξάνδρεια) που συνέγραψαν το 1946 οι Αντόλφο Μπιόι Κασάρες και Σιλβίνα Οκάμπο, αυτή η ταινία ακολουθεί την ίδια λογική στησίματος της ίντριγκας και ανατροπών που συναντάμε στα καλύτερα μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι. Το πάθος και η αγωνία αφθονούν στο «Έγκλημα στην αμμοθύελλα» και το σπουδαίο καστ, επικεφαλής του οποίου είναι ο Γκιγιέρμο Φραντσέλα, προσφέρει έντονο ερωτισμό και μυστήριο σε αυτήν την εκρηκτική ταινία, που χαρακτηρίζεται από υπέροχη φωτογραφία και πανέμορφες τοποθεσίες.

Όλα όμως τα παραπάνω φθίνουν μπροστά στήν στατικότητα της ταινίας , καθώς ο Μάσι ακολουθεί μια εντελώς γραμμική αφήγηση και βγαίνει εκτός κλίματος απο τον ορισμό … ταινία μυστηρίου , με τον φόνο να γίνεται μετά το μέσο της ταινίας και με τον θεατή να έχει χάσει κάθε ενδιαφέρον , καθώς η εμμονή του σκηνοθέτη να επικεντρωθεί σε πέντε χαρακτήρες , χωρίς να μπλέξει τους υπόλοιπους ενοίκους (όπως συνηθίζεται στα βιβλία της Agatha Christie) έχει ως αποτέλεσμα την σχεδόν κωμική λύση του μυστηρίου.

1/5

 

 

Ôtez-moi d’ u nDoute/ Just for sure

Λίγα λόγια για την ταινία: Τα πάνω, κάτω έρχονται στη ζωή του Ερουάν, που ζει καθαρίζοντας ξεχασμένες βόμβες και νάρκες στη γαλλική περιφέρεια, όταν μαθαίνει πως ο πατέρας του δεν είναι ο αληθινός του πατέρας! Παρά τη στοργή για τον άντρα που τον μεγάλωσε, ξεκινάει διακριτικά να ανακαλύψει τον βιολογικό του πατέρα και καταφέρνει να εντοπίσει τον Τζόσεφ, έναν αξιαγάπητο παππούλη. Όταν τα πράγματα μοιάζουν να έχουν μπει σε μια σειρά, μια άλλη αναπάντεχη «βόμβα» χτυπάει τον Ερουάν με τη μορφή της όμορφης Άννα. Μόνο που η Άννα είναι η κόρη του Τζόσεφ…

Απολαυστικοί διάλογοι και χαρακτήρες που υποδύονται οι υπέροχοι Φρανσουά Νταμιέν («Οικογένεια Μπελιέ») και Σεσίλ Ντε Φρανς («Η Ομορφότερη Εποχή», «The Young Pope»), το ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΚΟ επιλέχθηκε στο απαιτητικό Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών του 70ου Φεστιβάλ Καννών.

 

 

Marry me Dude- Εpouse-Moi Mon Pote

Λίγα λόγια για την ταινία: Για να μπορέσει ο μαροκινός Γιασίν να πάει να σπουδάσει Αρχιτεκτονική στο Παρίσι, όλοι οι συγγενείς και φίλοι του από το χωρίο έδωσαν ένα μικρό ποσό, ότι μπορούσε ο καθένας. Το μέλλον του διαφαίνεται λαμπρό μέχρι που ο Γιασίν αποτυγχάνει στις εξετάσεις και η φοιτητική του Visa αναγκαστικά δεν ανανεώνεται. Ο Γιασίν δεν θέλει με κανέναν τρόπο να απογοητεύσει την οικογένεια του και μέσα στην απόγνωση του, προσπαθώντας να παραμείνει νόμιμα στην Γαλλία, παντρεύεται τον κολλητό του φίλο Φρεντ. Μόνο που την υπόθεση του στο γραφείο μετανάστευσης αναλαμβάνει ένας καχύποπτός επιθεωρητής αποφασισμένος να ξεσκεπάσει τον ψεύτικο γάμο. Όταν η υπερπροστατευτική μητέρα του Γιασίν εμφανίζεται απροειδοποίητα και η Κλερ ο έρωτας της ζωής του κάνει ένα αναπάντεχο come back , το τέλειο σχέδιο του Γιασίν αρχίζει να καταρρέει.

 

 

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ:

 

Nuovo Cinema Paradiso

Σύνοψη: Η ταινία μας αφηγείται τη ζωή σε ένα μικρό χωριό της Ιταλίας , όπου ο νεαρός Τότο γίνεται φίλος με τον Αλφρέντο , τον μηχανικό προβολής του τοπικού σινεμά. Μέσα από τη φιλία τους , ο Τότο αποκτά ένα πατέρα που ποτέ δεν είχε , ενώ μαγεύεται από το σινεμά και τις ταινίες. Παράλληλα , βλέπουμε πώς ο κινηματογράφος επηρεάζει τους κατοίκους του χωριού , ενώνοντάς τους μέσα από την αγάπη τους για τις ταινίες. Καθώς μεγαλώνει ο Τότο , έρχεται η ώρα που θα πρέπει να αποχαιρετήσει τους γνωστούς του για να αναζητήσει την τύχη του στην πόλη. Ύστερα από 30 χρόνια , ο Τότο ενημερώνεται για τον θάνατο του Αλφρέντο και επιστρέφει στο χωριό του για την κηδεία…

Λίγα λόγια για την ταινία: Ο Giuseppe Tornatore αφηγείται μια τρυφερή ιστορία με αυτοβιογραφικά στοιχεία ( η ταινία είναι βασισμένη στη ζωή του σεναριογράφου/σκηνοθέτη) για τον μικρό Σαλβατόρε ή Τότο και τη σχέση του με τον κινηματογράφο στην επαρχία της Ιταλίας. Το συνοικιακό του σινεμά αποτέλεσε τη διέξοδο από την δυστυχία της εποχής και έδωσε στον μικρό Τότο, αλλά και σε όλη την τοπική κοινωνία, δύναμη να ονειρεύεται. Σε μια εποχή που ο ιερέας φρόντιζε να λογοκρίνει κάθε σκηνή πάθους απο τις ταινίες, η τοπική κοινωνία χρησιμοποιεί το σινεμά όχι μόνο σαν μέσο διασκέδασης αλλά και κέντρο συνάντησης και κοινωνικοποίησης.

Μέσα από τα μάτια του μικρού Τότο, βλέπουμε τρεις βασικές αξίες της ζωής: την αγάπη, τη φιλία και τον έρωτα. Είτε πρόκειται για τον κινηματογράφο είτε για το κορίτσι που του έκλεψε την καρδιά, ο Τότο αγαπάει με πάθος.

Η ταινία είναι ένα flashback που πυροδοτείται από την είδηση του θανάτου του Αλφρέντο, του μηχανικού προβολής των ταινιών και φίλου του Σαλβατόρε. Ο Σαλβατόρε μεγάλώνει, ωριμάζει, ερωτεύεται, πληγώνεται αλλά ο κινηματογράφος αποτελεί πάντα το καταφύγιό του και αυτό άλλωστε είναι το κεντρικό νόημα της ταινίας.

Η ταινία τιμήθηκε το 1988 με το βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

 

 

Le Samurai

Λίγα λόγια για την ταινία: Ο Ζεφ Κοστελό είναι ένας επαγγελματίας δολοφόνος που εκτελεί τα συμβόλαιά του με απόλυτη ψυχρότητα, φροντίζοντας πάντα να έχει ακλόνητα άλλοθι. Κάνει το μοιραίο λάθος όμως και μετά τη δολοφονία του ιδιοκτήτη ενός νυχτερινού κλαμπ, αφήνει πίσω του μάρτυρες. Ο κλοιός στενεύει, καθώς αστυνομία και εντολείς τον αναζητούν μανιασμένα.

Μια σπάνια , σκοτεινή αστυνομική ιστορία. Το Le Samurai είναι μια ταινία που θα μπορούσε να ήταν … απλά “βουβή”. Ο Melville επιβάλει το νόημα όχι με το διάλογο αλλά με τα καλύτερα εργαλεία που διαθέτει ένας σκηνοθέτης: μοντάζ, σκηνοθεσία και κινηματογραφία. Στήν ταινία υπάρχει ένα σταθερό αίσθημα μοναξιάς και απομόνωσης. Ακόμη και όταν ο πρωταγωνιστής βρίσκεται στο πλήθος, το πρόσωπό του είναι χλωμό, τα μάτια του πέφτουν προς τα κάτω και εξακολουθεί να είναι ένας ξένος.

Η εκκεντρικότητα αυτού ακριβώς του θέματος , του Le Samourai , έγινε αριστούργημα στα χέρια του Melville, αφ` ενός γιατί ο σκηνοθέτης κατείχε αριστοτεχνικά την δημιουργία της σιωπής και καταλάβαινε τον κώδικα Μπουσίντο και αφ`ετέρου επειδή ο Delon αγάπησε τον ρόλο και ταίριαξε απόλυτα πάνω του, σαν κομμάτι που έλειπε στο puzzle.

 

 

Three Days of the Condor

Λίγα λόγια για την ταινία: Ο Τζο Τάρνερ είναι αναλυτής της CIA, με το κωδικό όνομα «Κόνδορας». Εργάζεται στην Αμερικανική Λογοτεχνική και Ιστορική Λέσχη στην Νέα Υόρκη, που στην πραγματικότητα είναι γραφείο της CIA. Διαβάζει βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά από όλο τον κόσμο, ψάχνοντας για κρυμμένα μηνύματα. Ο Τάρνερ θα ετοιμάσει μια αναφορά για κάποιες παράξενες ενότητες ενός βιβλίου που βρήκε και θα τη στείλει στα κεντρικά γραφεία της υπηρεσίας. Κατά τη διάρκεια ενός ολιγολέπτου διαλείμματος, θα βγει από τη λέσχη και θα πάει σε ένα κοντινό καφέ για να φάει κάτι.Εν τω μεταξύ δύο άντρες θα δολοφονήσουν όλους τους συνεργάτες του. Επιστρέφοντας, ο Τάρνερ θα σοκαριστεί από το θέαμα, αντικρίζοντας παντού πτώματα.

Ένα απο τα πιο διάσημα θρίλερ καταγγελίας της δεκαετίας των ’70s και η καλύτερη ταινία του Sydney Pollack. Ένα πανέξυπνο έργο με κάποιες χιτσκοκικές αναφορές αλλά με ξεκάθαρη την σφραγίδα του Pollack , με την υποβλητική ατμόσφαιρα και το δεμένο μοντάζ , που μιλαει για το σκοτεινο ρολο της CIA (ισως για πρωτη φορα τοσο καθαρα) και τη σχεση ανθρωπου – μυστικων υπηρεσιων. H σκηνοθεσια ειναι εξοχη με στυλ και πυκνη ατμοσφαιρα αλλα προπαντος με συνεχες σασπενς και μυστηριο. Όσο για τις παρουσιες των ηθοποιων (Redford-Dunaway) αυτες ειναι αψογες ενω ξεχωριζει ο Max Von Sydow στο ρολο του εκτελεστη.

 

Πηγή: newsmag.gr