Με τέσσερις νέες ταινίες και δυο δυνατά ντοκιμαντέρ, ξεκινά η δεύτερη κινηματογραφική εβδομάδα του Φεβρουαρίου.

Καταπιεσμένες αισθήσεις ξυπνούν, στήν πιο πολυαναμενόμενη ταινία και υποψήφια για τέσσερα Oscar ταινία, Call me by Your Name του Luca Guadagnino, ενω στο Liverpool του 1981 μια παθιασμένη σχέση υπερβαίνει τον χρόνο, στήν ταινία Film Stars don’t die in Liverpool.

Στο βικτωριανό Λονδίνο του 1880 ένα μυθικό πλάσμα που φαίνεται να είναι υπεύθυνο για μια σειρά στυγνών δολοφονιών, στο γοτθικό θρίλερ The Limehouse Golem, ενω το ζεύγος Grey φτάνει στήν “Κορύφωση“.

Η κινηματογραφική εβδομάδα κλείνει με δυο υπέροχα ντοκιμαντέρ, το Human Flow του Ai Weiwei, που καταγράφει τόσο τις επιδράσεις του φαινομένου της μετανάστευσης σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και το αντίκτυπο σε ανθρώπινο επίπεδο μέσα από προσωπικές ιστορίες, ενω ο σκηνοθέτης Νίκος Ντουρλιός, μας καθηλώνει για 93 λεπτά με εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς του μυθικού βουνού του Ολύμπου, στο ομώνυμο ντοκιναντέρ.

 

Ας δούμε όμως αναλυτικά τις νέες ταινίες της εβδομάδας:

 

Film Stars Don’t Die in Liverpool

Υπόθεση: Βασισμένο στη συγκινητική αυτοβιογραφία του Βρετανού ηθοποιού Peter Turner, το Film Stars Don’t Die in Liverpool εξιστορεί την παθιασμένη σχέση ανάμεσα στον Turner και την εκκεντρική, βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιό Gloria Grahame («Η Ωραία και το Κτήνος»). Το δυνατό ειδύλλιο ανάμεσα στη θρυλική femme fatale και τον νεαρό εραστή της μετατρέπεται σύντομα σε μια βαθιά σχέση, με τον Turner να γίνεται το μοναδικό άτομο στο οποίο εκείνη βρίσκει παρηγοριά και δύναμη κατά τις τραγικές τελευταίες στιγμές της. Σαγηνευτική όσο ποτέ, η Grahame αφήνεται στον Turner, δίνοντας την τελευταία της συγκλονιστική παράσταση.

Άποψη: Περιζήτητη χολιγουντιανή στάρ η οποία διέπρεψε στη δεκαετία του ‘50 (In A Lonely Place, Big Heat, Macao) στο ρόλο της femme fatale (κυρίως στόν χώρο του film-noir) και στο πλευρό σημαντικών ηθοποιών, η Gloria Grahame και μετά το σκάνδαλο που ξέσπασε με τον Anthony Rey, γιο του πρώην άντρα της και γνωστού σκηνοθέτη Nicholas Rey (σκηνοθέτη της ταινίας Rebel Without a Cause), προσπαθεί να βρεί τον κατάλληλο ρόλο (κινηματογραφικό η τηλεοπτικό), που θα την ξαναβάλει στόν κινηματογραφικό χάρτη. Στα 55 της όμως θα γνωρίσει τον 26χρονο και (σχεδόν) άσημο ηθοποιό Peter Turner, όπου απο το 1978 ως και τον θανατό της στίς 5 Οκτωμβρίου του 1981, θα ζήσουν έναν παθιασμένο έρωτα.

Ο Paul McGuigan (Gangster No1, Lucky Number Slevin, Victor Frankenstein) χρησιμοποιεί το υλικό του βιβλίου και με ενα ισορροπημένο σενάριο συνθέτει μια γοητευτική, γλυκόπικρη, χιουμοριστική και απελπιστικά θλιβερή ιστορία αγάπης. Εστιάζοντας κυρίως στο χρονικό της αρρώστιας της Grahame απο καρκίνο και μέσα απο εκτεταμένα flashback, απο τα οποία το παθιασμένο ζευγάρι μπαινοβγαίνει κυριολεκτικά μέσα απο τις “πόρτες” του χρόνου (ενα ευφάνταστο σεναριακό δημιούργημα), ο McGuigan σκιαγραφεί το πορτραίτο μιας γυναίκας καταπονημένης και εξαντλημένης ψυχολογικά από το παρελθόν και από τον τρόπο ζωής της.

Είναι απίστευτο το πως η Annette Bening δεν έχει κερδίσει ενα Oscar. Στα 59 της έχει ηδη τέσσερις υποψηφιότητες και θα μπορούσε άνετα να ήταν στήν φετινή πεντάδα. Εκπληκτική. Με το σκέρτσο μιάς Betty Boop και με την κοριτσίστικη φρεσκάδα της Grahame απεικονιζει την περιπλοκότητα του χαρακτήρα που υποδύεται με μια εξαιρετική ερμηνεία.

O Jamie Belle στήν καλύτερή του ερμηνεία απο εποχής… Billy Eliot, που αν και ο χαρακτήρας του είναι λίγο περιορισμένος, δίνει ωστόσο με δραματουργικό ύφος μια στιβαρή ερμηνεία.

Καλοφτιαγμένο και εκτελεσμένο άρτια, το Film Stars Don’t Die in Liverpool γίνεται στα χέρια του Paul McGuigan και χάριν του ερμηνευτικού μπρίου της Annette Bening, μια εξαιρετική κινηματογραφική βιογραφία που σίγουρα αξίζει τον χρόνο σου και που ξέρεις, ίσως κυλήσει και ενα δάκρυ …στο τέλος.

 

3,5/5

 

 

Call me by your Name

Υπόθεση: Ο δεκαεπτάχρονος Elio (Timothée Chalamet) περνά ένα τεμπέλικο καλοκαίρι στην ιταλική εξοχή με τους γονείς του. Την ηρεμία καταλύει ο ερχομός ενός ψηλού, μαυρισμένου Αμερικάνου, του Oliver (Armie Hammer), ο οποίος θα βοηθήσει τον καθηγητή πατέρα του Elio (Michael Stuhlbarg) στην έρευνά του. Στην αρχή ο Elio αντιμετωπίζει το νεοφερμένο επιφυλακτικά και, παρόλο που ψάχνει αφορμές για να περάσει χρόνο με τον Oliver, του φέρεται με υπεροψία. Παιδί διανοούμενων ακαδημαϊκών, ο Elio κοροϊδεύει την αμερικάνικη αργκό του Oliver. Οι μεταξύ τους λεκτικές κονταρομαχίες αποκτούν ρομαντική χροιά, και σύντομα ο Elio και ο Oliver γίνονται αχώριστοι. Παρόλο που κάποια στιγμή ο Oliver πρέπει να επιστρέψει στην Αμερική, αυτή είναι η πρώτη αγάπη του Elio, και θα μείνει στην καρδιά και στο μυαλό του για πάντα.

Άποψη: Από το ομώνυμο λογοτεχνικό έργο του Andre Aciman και σε σενάριο του βραβευμένου James Ivory, o Luca Guadagnino φτιάχνει μια coming of age ταινία, με φόντο ένα καλοκαιρινό ερωτικό φλερτ.

Καλοκαίρι του 1983 και στην Ιταλία ένας νέος αμερικανοϊταλικής καταγωγής, γοητεύεται από έναν Αμερικανό φοιτητή, που έρχεται να σπουδάσει και να ζήσει με την οικογένεια του. Η συνάντηση αυτή ορίζει ένα ιδιαίτερο καλοκαίρι, γεμάτο ιστορίες, μουσική, περιπέτεια και έρωτα για τους δύο πρωταγωνιστές. Αυτό το καλοκαίρι θα αποδειχθεί καθοριστικό για την σχέση των δύο, αλλά και για τον καθένα ξεχωριστά. Οι δύο ήρωες θα ανακαλύψουν πτυχές ενός έρωτα, που θα τους αλλάξει για πάντα την ζωή. Όμως, κάθε καλοκαίρι είναι γραφτό να τελειώνει και μαζί με αυτό πολλές περιπέτειες, γνωριμίες και καταστάσεις που γεννήθηκαν στον ήλιο του.

Ο Luca Guadagnino δέκα χρόνια μετά το ίδιου θεματολογίας Είμαι ο Έρωτας, εκμεταλλευόμενος το πανέμορφο περιβάλλον της Ιταλίας δημιουργεί μια ρομαντική ατμόσφαιρα για την ιστορία του, χωρίς να επιδιώκει την πρόκληση αλλά ούτε και να τη φοβάται. Με το πρώτο μέρος να κυλάει αργά, μας περιγράφει την έλξη των δυο ηρώων, με πρώτη την πνευματική, ενω παράλληλα μας δείχνει ομορφιά του έρωτα και της ένωσης δυο σωμάτων με ποιητικό τρόπο. 

Αν και τις πιο πολλές φορές άνισο και με μεγάλη κατανάλωση φιλμικού χρόνου, ώστε ο Guadagnino να μπορεί να μεταδώσει τα μηνυματά του, σε αυτή την περιπέτεια ενηλικίωσης του Elio, ο νεαρός Timothée Chalamet πραγματική αποκάλυψη με το τρόπο που συνδυάζει τις ηλικιακές και συναισθηματικές φάσεις της ζωής του, εντούτοις η ταινία ολοκληρώνεται από έναν μοναδικό μονόλογο του πατέρα του νεαρού Elio, στήν καλύτερη σκηνή της ταινίας, έναν μονόλογο – ύμνο στη διαφορετικότητα, όπου ταυτόχρονα αναγνωρίζει την αξία και τη σημασία του πόνου.

 

3/5

 

 

The Limehouse Golem

Υπόθεση: Μια σειρά φόνων αναστατώνει το Βικτωριανό Λονδίνο του 1880. Ο Επιθεωρητής Τζον Κιλντέαρ (Μπιλ Νάι) αναλαμβάνει την υπόθεση του Γκόλεμ του Λάιμχαουζ – ενός αδυσώπητου κατά συρροή δολοφόνου που σκοτώνει αθώους, χωρίς σύνδεση μεταξύ τους, ανθρώπους, αφήνοντας πίσω του πτώματα τόσο παραμορφωμένα που είναι δύσκολο να αναγνωριστούν – πάντα όμως με την διακριτική του υπογραφή… από αίμα.

Άποψη: Στο “Ημερολόγιο Φόνων” (όπως βαφτίστηκε στα ελληνικά) τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται, όλοι είναι ύποπτοι και ο καθένας τους έχει από ένα κρυμμένο μυστικό. Ο Juan Carlos Medina της ταινίας, Insensibles, παραδίδει μια ταινία “βούτυρο στο ψωμί” των θεατών που λατρεύουν τις ταινίες μυστηρίου, με μια καλογραμένη ιστορία, πολυσύνθετους χαρακτήρες και άρτια αναπαράσταση της εποχής.

Με τα απαραίτητα σεναριακά twist, με την χρήση παράλληλου μοντάζ και την πολύ καλή ανατροπή που έρχεται στο φινάλε, με ολα φυσικά τα κλισέ ενός γοτθικού θρίλερ και με έναν Bill Nighy στόν ρόλο του Επιθεωρητή Τζον Κιλντέαρ (μια πιο σοβαρή εκδοχή του Sherlock Holmes), το The Limehouse Golem είναι σίγουρο πως δεν θα σε αφήσει ασυγκίνητο.

 

2,5/5

 

 

Human Flow

Υπόθεση: Περισσότεροι από 65 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί με τη βία από τα σπίτια τους, στη μεγαλύτερη ανθρώπινη μετατόπιση από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα επικό ταξίδι από τον παγκοσμίως αναγνωρισμένο εικαστικό και ακτιβιστή Ai Wei Wei. Γυρισμένο σε 23 χώρες από την Ελλάδα, τη Γερμανία, το Αφγανιστάν, τη Τουρκία ως το Μεξικό, η ροή ενός κύματος ανθρώπων που κινούνται συνεχώς προς αναζήτηση δικαιοσύνης, καταφύγιου και πατρίδας.

Άποψη: Ένα επικό ταξίδι από τον παγκοσμίως αναγνωρισμένο εικαστικό και ακτιβιστή Άι Γουέι Γουέι που γυρίστηκε σε είκοσι τρεις χώρες -από την Ελλάδα, τη Γερμανία, το Αφγανιστάν, τη Τουρκία ως το Μεξικό- καταγράφοντας μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της εποχής μας , τη ροή ενός ανθρωποκύματος που αναζητάει ασφάλεια και μια νέα πατρίδα.

Μέσα από μια Οδύσσεια δυόμιση ωρών μπορεί να μην λέει τίποτα καινούργιο, καταφέρνει όμως να δημιουργήσει ένα σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο, που στοχεύει στην ευαισθητοποίηση του πολίτη απέναντι στο προσφυγικό ζήτημα, προτάσσοντας τον ανθρωπινο παράγοντα.

 

4/5

 

 

Όλυμπος – Τέσσερα Μονοπάτια για να Φτάσεις τους Θεούς

To ντοκιμαντέρ θα προβάλλεται από την Κυριακή 11/2 και κάθε Κυριακή στις 15.45, μόνο στον κινηματογράφο IDEAL.

Υπόθεση: Μέσα από τέσσερα διαφορετικά μονοπάτια, φτάνουμε στον Μύτικα, την κορυφή του Ολύμπου. Σε κάθε διαδρομή, μας οδηγούν διαφορετικοί ορειβάτες, φέρνοντάς μας σε επαφή με τη μαγεία των δασών με τις υπεραιωνόβιες οξυές και τα ρόμπολα, του Οροπεδίου των Μουσών, των κορυφών και του αλπικού τοπίου. Μαζί τους γνωρίζουμε τους ανθρώπους που ζουν και αγαπάνε το μαγικό αυτό βουνό. Παρακολουθώντας την ανάβαση για την κορυφή, τον Μύτικα, σε μια παράλληλη πλοκή των τεσσάρων μονοπατιών, σε διαφορετικές εποχές, νοιώθουμε την κούραση των ορειβατών, απολαμβάνοντας ως αντιστάθμισμα ένα πανέμορφο τοπίο που προκαλεί δέος. Συνδετικός κρίκος των μονοπατιών αυτών, είναι οι ιστορίες που μας αφηγείται ο Κώστας Ζολώτας.

Το ντοκιμαντέρ μέσω μιάς σφαιρικής προσέγγισης των σημερινών πολύπλευρων ορειβατικών δραστηριοτήτων του Ολύμπου, μας οδηγεί στίς βουνοκορφές του Μύτικα, της κατοικίας των Θεών. Η κάμερα του Νίκου Ντουρλίου, εντυπωσιάζει, παντρεύοντας τις υπέροχες εικόνες και εναλλαγές του τοπίου, με την παράλληλη πλοκή των περιπετειών των ορειβατών στα τέσσερα πιο δημοφιλή μονοπάτια του Ολύμπου και μαζί γίνεται μια μοναδική (ναι ξέρω τετριμμένο αυτό που θα πω), για τα ελληνικά δεδομένα παραγωγή, η οποία μόνο εύκολη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, λόγω αυτού του δύσκολου εγχειρήματος. Μάλιστα σε μια σύντομη κουβέντα με τον σκηνοθέτη Νίκο Ντουρλίο, τα γυρίσματα κράτησαν γύρω στα τέσσερα χρόνια, ενω όπως μας είπε το υλικό που έχει στα χέρια του, είναι “αξίας” πέντε επεισοδίων.

Πραγματικά ενα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ που αξίζει τα 93 του λεπτά και που άνετα μπορεί να βρεί τον δρόμο του πρός πάσης φύσεως φεστιβάλ, αλλά και σχολεία.

 

3,5/5

 

 

Fifty shades  Freed

Υπόθεση: Ο κύριος Κρίστιαν Γκρέι και η Αναστάζια Στιλ επιτέλους παντρεύονται, με την Άνα να προσπαθεί να μάθει να ζει πολυτελώς, διατηρώντας συνάμα την ανεξαρτησία και την αυτονομία της και τον Κρίστιαν να προσπαθεί να απελευθερωθεί από όλα όσα τον στοιχειώνουν. Όμως, το happy end της δεύτερης ταινίας ξαφνικά ανατρέπεται και πολύ σύντομα το όνειρο γίνεται εφιάλτης…. Ο πρώην εργοδότης της Αναστάζια διψά για εκδίκηση και το παρελθόν του Κρίστιαν απειλεί τη γεμάτη πάθος σχέση τους…

Άποψη: Φινάλε για τον Κρίστιαν και την Άνα στο soft porn των ’10s, με ενα απολύτως προβλεπόμενο και συντηρητικό φινάλε. Η ταινία ξεκινά με τον πολυαναμενόμενο γάμο του BDSM καυτού ζευγαριού, συνεχίζεται με άκρως ηδονοβλεπτικές σκηνές, τρανή απόδειξη οτι ο γάμος δεν σκοτώνει απαραίτητα το σέξ, ενω κορυφώνεται με το κυνήγι του πρώην αφεντικού της Άνα, όπου μετά απο ανούσιες καταδιώξεις, όπου μόνο σκοπό έχουν να διαφημίσουν τα πολυτελή αυτοκίνητα που οδηγούν οι πρωταγωνιστές και τίποτα άλλο. Ολα αυτά καταλήγουν σε έναν σεναριακό αχταρμά με το κατάλληλο happy-end, για να ζήσουν αυτοί καλά και εμείς -που επιτέλους τελείωσε- καλύτερα.

 

1/5

 

Πηγή: newsmag.gr